De Burren, kliffen van Moher, Aran-eiland

Van Galway is het langs de kust met de camper niet ver rijden naar Doolin in county Clare. In drie dagen tijd doorkruisen we hier het gebied van de Burren, gaan we naar de beroemde kliffen van Moher, maken we een tochtje over zee naar de Aran-eilanden en genieten we in diverse pubs van traditionele Ierse muziek. 

Dag 14, 15, 16         22, 23, 24 augustus 

De Burren 

De Burren is een uit vrijwel kale kalkrots bestaande streek, die doet denken aan een maanlandschap. Het grote verschil is wel dat er tussen de rotsen vele soorten, vaak nietige planten groeien, variërend van toendra-plantjes tot wilde orchideeën. 

In de prehistorie moeten er in de streek mensen hebben getoond, getuige diverse dolmen en restanten van ringforten. De bekendste is het Poulna-hunebed en dat slaan we natuurlijk niet over. Informatie over het gebied krijgen we In Kilfenora, waar in het Burren Centre met film en presentaties een uitleg wordt gegeven over het ontstaan van het gebied en ook de bloemenpracht in beeld wordt gebracht. 



Diezelfde bloemen zien we in een film in de Burren Perfumery en Floral Centre, midden in het gebied, niet ver van Carran. In dit centrum maken ze van allerhande planten en bloemen verschillende parfums en eau de toilette. Ook ter plekke gemaakte crèmes en geurkaarsen zitten in het assortiment. Trefwoorden zijn hier wel ecologisch, biologisch en zelf gemaakt. Dat geldt ook voor het lekkers in de kleine tearoom, die er bij hoort. 
Eigenlijk is dit centrumpje niet bereikbaar voor campers, en voorziet de parkeerplaats daar ook niet in. Helaas wordt dat pas duidelijk bij de laatste afslag, als je al heel wat smalle weggetjes hebt gereden. Wij konden er onze 6.25 meter lange camper nog net in een hoekje kwijt maar voor langere campers is dit niet mogelijk. Een buscamper moet er echter wel een plekje kunnen vinden. 
Tip: Mijd vooral ook het witte weggetje dwarsuit van de R480 naar Carran. Dit is niet meer dan een heel smal karrenpad, waarbij we 5 kilometer lang schietgebedjes hebben gedaan om toch vooral geen tegenliggers te krijgen! 
We rijden kriskras een aantal ‘gele wegen’ met een R-nummer door dit bijzondere en prachtige gebied, waar de kale rotsen ook weer plotseling overgaan in groene weiden.


 Kliffen van Moher 

De beroemde kliffen van Moher zijn dé bekende bezienswaardigheid in county Clare. Het is deze dagen stralend weer en met ons nemen duizenden mensen de gelegenheid waar om de kliffen in al hun pracht bij zonlicht te zien en hoog boven de oceaan over de paden te wandelen. Het is er dus druk. Dat neemt niet weg dat het schitterend en indrukwekkend is om hoog op de kliffen te lopen en honderden meters beneden je de zee tegen de rotsen te zien beuken. We hebben er met plezier een eind gelopen en liefhebbers kunnen links en rechts nog een flink stuk verder de klippen op. Voorts is er bij de kliffen nog een aardig informatiecentrum. 



Parkeren gaat op een grote parkeerplaats, waar we ook de camper kwijt konden, zij het door de drukte met enige moeite. Je betaalt 6 euro per persoon (senioren 4 euro) om te mogen parkeren maar het parkeerkaartje is meteen je toegangskaartje tot de kliffen. 

 Aran-eilanden 

Vanuit Doolin kun je naar de Aran-eilanden en langs de kliffen van Moher varen. Op de pier van Doolin bieden verschillende particuliere veerboten hun diensten aan. Het mooie weer lokt ons tot een vaartochtje op zee. Wij kiezen voor Doolin2Aranferries.com. Die brengt ons voor 30 euro retour per persoon naar het kleinste en dichtstbijzijnde Aran-eiland. 

Het vaartochtje duurt een goed half uur en dat is een veel onrustiger tocht dan de gladde zee doet vermoeden. Ons scheepje beukt zich door de golven en gaat woest op en neer. Je hebt hier zeebenen en een sterke maag nodig! Als de cake-walk op de kermis, aldus Job. Voor Trudy is dat half uur dan ook lang genoeg. 

Eenmaal op het eiland Inisheer maken we een tochtje met een ponywagen over de Oostkant van het eiland. De voerman vertelt erbij. Blikvanger is hier het wrak van een op de rotsen gelopen en gebroken schip. Daarnaast vallen de vele stenen muurtjes op, die het land in allerlei stukken verdelen. en ook de wind enigszins breken Je kunt het eiland ook per fiets verkennen  en achteraf gezien hadden we onze fietsen wel aan boord kunnen meenemen. 





Later klimmen we nog naar de ruïne van een oud kasteel en maken we een wandeling langs de met stenen muurtjes omgeven stukken land. 

Wie voor een originele, hand gebreide trui met Aranmotieven naar dit eiland gaat, komt bedrogen uit. Op dit kleinste Aran-eiland hebben we nauwelijks winkels gezien. Waarschijnlijk is dat op het grootste eiland - dat wel langer varen vergt -- wel anders. Overigens kom je op het vasteland van Ierland overal winkels tegen, waar je zo'n trui of vest zou kunnen kopen. 


Na 3,5 uur hebben we het eilandje wel bekeken en gaan we met het doorlopend heen en weer varende bootje terug. Die tocht is wel wat rustiger. 



De beloofde vaartocht langs de kliffen van Moher (onderdeel van het retour-arrangement) valt wat tegen. We komen wel in de buurt van de kliffen maar we varen er niet echt langs Misschien is dat niet veilig mogelijk door de toch wel wat ruwe zee bij de rotsen of misschien gunt de kapitein zich de tijd niet, omdat het vandaag erg druk is met passagiers. 


 Muziek in de pub 

Doolin staat bekend om zijn pubs, waar ’s avonds traditionele muziek wordt gespeeld. Onze camping ligt midden in het piepkleine dorpje en 5 minuten lopen naar links vinden we de pubs Mc Gann’s en Mc Dermitts en 5 minuten naar rechts O’Connors in de gezellige Fisherstreet. Vlakbij de camping is nog Fitz’bar


Fitz'bar

Een avond kiezen we voor de laatste en dat blijkt een goede keuze. Een groepje dertigers speelt hier fanatiek op viool, bas, gitaar en banjo de traditionele Ierse reels. Dit zijn reeksen van zich herhalende melodieën met een vast ritme, die steeds met variaties worden gespeeld. Vooral de twee violisten zwepen daarbij elkaar en het tempo op. Fascinerend om te zien. 

Mc Dermitts

De volgende pubavond viel een beetje tegen. Mc Ganns was bomvol en bij Mc Dermitts deden twee jonge violisten en een gitarist ook ernstig hun best op de reels maar we misten het fanatisme en enthousiasme van de vorige avond. 


Bofey Quins in Corofin

Dat maken we goed op de derde avond in dit gebied. We verkassen van Doolin naar Corofin. In de pub Bofey Quins, tegenover de kleine camping aldaar, wordt op woensdag en zaterdag muziek gemaakt. 




Hier is de pub de huiskamer voor de plaatselijke muzikanten, die na 9 uur binnen druppelen met hun viool, gitaar, banjo, accordeon en fluit. Op een gegeven moment zitten in een grote kring wel 14 of 15 muzikanten, variërend in leeftijd van diep in de tachtig tot tien jaar. Weer klinken de reels. De een speelt beter dan de ander maar dat mag hier de pret niet drukken; het gaat vooral om het samen muziek maken. De oudste van het gezelschap gaat de tafeltjes langs om te vragen wie er kan musiceren of zingen. Wij bedanken voor de eer maar enkele pubbezoekers laten liederen horen, soms a capella, soms met voorzichtige begeleiding. 

Verrassing voor ons is het lied de Red Rose Café. Dat kennen we; bij ons is het bekend als Het kleine café aan de haven. De Engelse woorden zingen we dan ook gemakkelijk mee. Kortom, een authentieke en geslaagde avond. 

De drie avonden hebben ons ook geleerd dat een avond traditionele muziek in elke pub anders wordt ingevuld. 


Overnacht:
  • In Doolin- O’Connors Riverside Camping en Caravanpark. http://www.campingdoolin.com. Midden in het dorpje. GPS: N 53.0164 W 9.3787. 
  •  In Corofin Camping Corofin Village, een kleine camping achter een woonhuis in Main Street.    GPS: N52 56'44"   W09 5'54"    
  • Gereden: In totaal deze drie dagen 220 kilometer Weer: Zonnig


2 opmerkingen:

  1. Ik fietste met mijn partner ook over de Araneilanden. Plots vroegen wij ons af: "Waar zijn dan al die schapen? Je moet toch wol hebben om de truien te breien?" Nadat we ons beter informeerden bleek dat de truien van elders werden gehaald. Ook het verhaal van dat elke clan een eigen breisteek had was een marketingsprookje ooit bedacht toen het slecht ging met de handel. (maar wel een mooi verhaal....dat wel :-))

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit gebied kennen wij ook heel goed. De regen van Connemara, gewoon elke dag, de veengebieden, waar je op kan dansen, zodat alles gaat golven. Galway waar wij wel plaats in de pups hadden en wat we nog steeds de gezelligste stad van Ierland vinden. Doolin, waar we wel al 3 keer geweest zijn en altijd een heerlijke maaltijd hebben bij O 'Connors
    Waar we ook altijd een rondje lopen langs de zee, van Riverside camping naar de haven. Daar zie je zo veel bloemetjes, bekent van de Burren. Zo leuk om te lezen dat jullie ook zo genieten van dit prachtige land.

    BeantwoordenVerwijderen