> Search results for "Portugal" Slakken op reis

Naar en van Lissabon

Naar Lissabon

Vanaf Sintra rijden we dinsdagmorgen al vroeg langs de kust naar Cascais. Onderweg komen we langs Cabo do Roca, het meest westelijke puntje van het Europese continent. Er valt weinig meer over te zeggen dan dat de wind er vanaf de Atlantische oceaan met flinke kracht tegen aan beukt. We houden de verdere dag een was-, lees- rust, wifidag op de Orbiturcamping in Cascais. Jammer genoeg waait het ook hier flink.

Langs de Westelijke Algarve

21 en 22 september

Meest westelijk: Kaap de Sao Vincento

Waar we een paar dagen geleden de meest westelijke punt van het Europese continent hebben gezien, is het zaterdag 21 september  de beurt aan de meest zuid-westelijke kaap: Kaap de Sao Vincento, westelijk van Sagres in de Algarve. Deze punt is wél door de toeristen en de daar op afkomende uitbaters ontdekt. Een worstverkoper met humor brengt er de laatste ‘Bratwurst vor America’ aan de man. De zee is vandaag rustig maar op foto’s zien we hoe het hier kan spoken en de golven boven de 75 meter hoge klif kunnen uitslaan. 






Nu we toch in de buurt zijn, lopen we ook nog het in de zon blakerende fort rond op de nog zuidelijker liggende kaap bij Sagres.

We zijn hier gekomen  door vanaf Odeceixe parallel aan de kust te rijden met zo nu en dan uitstapjes echt naar  de kust. Het is een mooie tocht langs smalle weggetjes, waarbij we tegen de heuvels geplakte witte dorpjes passeren.

Dit was ons uitzicht vanaf de camperplaats in Odeceixe








Droomplaatsje

Een droomplaatsje voor de middag en avond vinden we op deze zonnige dag nog wat kilometers westelijker,  bij het strand van Salena. Een paar meter onder ons ligt een zandstrandje en zo’n tien meter bij ons vandaan rollen de golven het strand op. En ook bij een relatief kalme zee gebeurt dat niet stil en zoetjes maar horen we in een steeds aanzwellend en weer afnemend ritme de zee bulderend op het land afkomen.




Dit droomplaatsje op de eerste rang laten we niet graag los en ook zondag genieten we hier van de zon, de zee en het uitzicht. We moeten echter wel water laden en lossen en daarom rijden we in de namiddag naar Albufeira, waar we een plaatsje vinden op camping Albufeira, Estr. de Ferreiras, 8200-555 Albufeira, Portugal.

We hebben vandaag 69 kilometer gereden.


.



Nog meer Algarve: Albufeira, Faro, Olhao, Tavira

23, 24 september

Albufeira

Je hebt toeristisch, erg toeristisch  en super toeristisch. In de laatste categorie valt zonder enige twijfel Albufeira. We gaan er maandag 23 september vanaf de camping met de bus heen en dwalen door de straatjes vol winkeltjes met toeristensnuis en restaurantjes. Her en der vinden we nog een steegje of trappetje, dat een idee geeft van de oude vissersplaats. Verder is daar niet veel van over en kijken we vooral onze ogen uit op de vele toeristen in de meest wonderlijke outfits. We amuseren ons best een middag maar echt ons kopje thee is dit niet. Gezien de drukte zal dit voor duizenden mensen anders zijn, maar voor ons is Albufeira niet het hoogtepunt van deze reis.  









Algarve

En eigenlijk geldt dat voor de rest van de Algarvekust ook, zij het in mindere mate. We rijden de volgende dag door en brengen een paar uurtjes door in Faro, daarna in Olhao en als laatste in Tavira. Stuk voor stuk aardige maar niet heel bezienswaardige plaatsen. We dwalen  rond in het oude, in het geheel niet bewoonde stadshart van Faro en laten de sfeer op ons inwerken.. We slenteren langs de haven en de markt met Moorse koepeltjes in Olhao en klimmen in Tavira naar het kasteel, van waaruit we een mooi uitzicht hebben op de rode daken en bewerkte schoorstenen van de stad.















Een prachtig en rustig plaatsje voor de nacht vinden we zo’n 5 kilometer ten zuidwesten van Tavira, op een gedoog-camperplaats aan de lagune. 

We hebben vandaag  86 kilometer gereden. 

Het weer is nog steeds zonnig en tussen de 25 en 30 graden.

Door de landelijke Algarve via Loulé naar Mertola

25 september

Loulé

Onze overnachtingsplaats aan de lagune 

We laten vandaag het zuidelijkste deel van Portugal achter ons en richten de blik voorzichtig noordwaarts. Wel rijden we vanaf Tavira via de N270 eerst naar Loulé. Dit stadje ligt nog geen 12 kilometer landinwaarts van de drukke stranden en ademt een heel andere en rustiger sfeer.  Hart van de plaats vormt de in Moorse stijl opgetrokken markt, die van begin 20e eeuw dateert. Het is er kleurig, zoals een markt behoort te zijn. Vlakbij de markt smullen we nog een keer van gegrilde sardientjes in een vooral door Portugezen bezochte  plaatselijke voetbalkroeg, annex restaurant. Tussen alle voetbalsjaals signaleren we er ook een van Feynoord!












Kurkeiken

Daarna rijden we door een ruig en nauwelijks bevolkt gebied noordoostwaarts, naar Mertola.
Het wordt een prachtige tocht, eerst nog  langs fruitteelt en olijfbomen, later vooral langs kurkeiken. Gedurende de hele tocht langs en door de heuvels en hoogvlakte komen we nauwelijks een levende ziel tegen. 







We houden uiteindelijk halt in Mertola aan de Guidianarivier, niet ver van de Spaanse grens. Het plaatsje wordt gedomineerd door een van oorsprong Moors kasteel. Vlakbij ligt een met spitse zuiltjes versierde kerk, die gebouwd is op en met restanten van een moskee.

Onze nachtplaats is in Mertola, aan de rivier. 
campercontact.sitenr. 12238        N 37.63889,  W -7.66112  

We hebben vandaag 130 kilometer gereden. 

Het weer is zonnig en tussen de 25 en 30 graden.  

                                              Ga verder in achterland van Alentejo en Evora

Door het landelijke achterland van Alentejo

26 en 27 september

Alentejo

Vanaf Mertola rijden we donderdag 26 september verder naar het Noorden, bijna parallel aan de Portugees/Spaanse grens. We zijn hier letterlijk in het achterland van Portugal, een dunbevolkt en landelijk gebied. Het landschap golft met ons mee. Het is hier duidelijk al maanden kurkdroog; het gras – of wat daar van over is – is geel en dor en ook de wijnranken lijken soms door de droogte aangetast. We zien her en der wat schapen, soms wat geiten, olijfbomen en wat witte en lichtbruine koeien. 







Zo nu en dan wordt het landschap onderbroken door spierwitte plaatsjes, ooit helemaal ommuurd en/of bekroond met een kasteel. Zo stoppen we in Serpa en Moura.  




Kort daarop doemt – nog steeds noordwaarts rijdend –  tussen al die zinderende droogte een groot merengebied op. Europa’s grootste kunstmatige meer,  minder dan tien jaar geleden ontstaan door de bouw van een enorme stuwdam in de Guadianarivier



m

Het daarna gevormde  stuwmeer dient voor irrigatie van het kurkdroge land, voor de drinkwatervoorziening van omliggende plaatsen en voor de opwekking van elektriciteit. Portugese autoriteiten hopen er ook op (water)toerisme maar dat lijkt nog niet erg van de grond te komen.

Luz

We komen terecht in het plaatsje Luz, vlakbij het meer. Dat plaatsje heeft een bijzondere geschiedenis. Precies tien jaar geleden verhuisden de 350 inwoners van het oude Luz, dat in het stuwmeer is verdwenen, een paar honderd meter naar het speciaal voor hen gebouwde nieuwe Luz. Kosten noch moeite zijn gespaard in dit nieuwe plaatsje, zo zien we. Er kwamen nieuwe huizen, een kerk, een school, een dorpshuis, een sportzaal en zelfs de begraafplaats werd verhuisd. Het stratenplan is min of meer hetzelfde als in het oude Luz en vaak hebben mensen hun zelfde buren weer. Kortom, de beleidsmakers lijken aan alles te hebben gedacht.
De bewoners schikken zich, zo leert een mooi gemaakte, interessante en ontroerende  film in het plaatselijke museum. Maar vooral de ouderen missen hun oude huis, hun manier van leven met een groententuin en fruitbomen. Het dorp is mooi, maar mist een ziel, zo concluderen ook wij, als we er door lopen.  





Mourao en Monsaraz

De volgende dag rijden we verder naar Mourao en naar het hoog op een rots liggende sprookjesdorp Monsaraz.  Het laatste is een van Portugals mooiste dorpen, aldus onze gids.






Ons eindddoel van vandaag is het 60 kilometer naar het westen liggende Evora, een stad die in zijn geheel op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat.  Het regent echter dat het giet. Te nat voor een wandeltocht door de stad, zo besluiten we. De middag is daarom voor de was, lezen en wifi.



We overnachten achtereenvolgens op 

  • de camperplaats aan het begin van het dorp Luz campercontact.sitenr. 10791 N 38.34282,  W -7.37406  
  • op de Orbitur-camping, net buiten Evora. camping-orbitur-evora                             Estrada de Alcáçovas, Herdade Esparragosa
    7005-206 Évora
We hebben deze twee dagen respectievelijk 135 en 76 kilometer gereden. 

Het weer is donderdag bewolkt en vrijdag regenachtig. De temperatuur schommelt rond de 20 graden. 

Evora,, Marvao en Castelo de Vide

28 en 29 september

Evora

Dat het kurkdroge land naar water smacht, begrijpen we. Dat neemt niet weg, dat we het jammer vinden dat dat water nu juist tijdens onze laatste dagen in Portugal moet vallen . . .
Gewapend met paraplu’s trekken we zaterdag naar Evora.

De camper kunnen we kwijt op een parkeerplaats net buiten de stadsmuur.  
In de praktijk hebben we de plu’s nauwelijks nodig en kunnen we de buien ontlopen tijdens koffiedrinken en lunch. We zien zelfs zo nu en dan voorzichtig de zon. Evora blijkt een prachtige stad met hoge witte en lichtgele huizen.  We bekijken er de kathedraal met bijbehorend klooster. Mooi, maar lang niet zo uitbundig als het klooster in Batalho. 















Een restant van een Romeinse tempel laat zien hoe oud Evora al is. 



Er vlakbij liggen het paleis en de kerk van de familie Cadaval. In de kerk vallen we stil voor de overvloed aan azulejos. Letterlijk alle wanden zijn hier bedekt met tegelplateaus. En dan te bedenken dat al die tegeltjes ooit een voor een zijn beschilderd, gebakken en hier geplaatst. 









Een derde te bezichtigen kerk is de Sao-Francisco-kerk en dan vooral de daarbij behorende capela dos osses. De muren bestaan hier van boven tot onder uit schedels en botten. Om je aan de tijdelijkheid van het aardse bestaan te herinneren staat er  boven de toegangsdeur zoets als: ‘De aanwezige botten hier wachten op die van u’. Een beetje sinister vinden we het wel.

Dit zijn dus allemaal schedeltjes



We rijden nog 30 kilometer door  naar het Noorden en vinden een plaatsje voor de nacht op een kleine camping van een Nederlandse eigenaar; Novo Horizonte bij Everamonte, pal aan de E 802.


 Vestingstadjes

We krijgen allerlei tips voor de vestingstadjes in de omgeving, Everamonte en Estramoz. Verder zijn er in omliggende dorpen ambachtelijke bedrijfjes op het gebied van pottenbakken, kurk bewerken en tapijt knopen te vinden. Het is echter zondag en bovendien lokt de loodgrijze lucht niet tot uitstapjes.  We rijden daarom verder door het weidse landschap van Alentejo en passeren de witte vestingstadjes ongezien. 

Wel stoppen we in Mavao, een dorp dat met  Monsaraz (zie een paar dagen geleden) wedijvert om de titel ‘mooiste dorp van Portugal’. 






Het ligt beeldschoon, hoog op een rots en geheel ommuurd. Ook weer zo’n toonbeeld van witte huizen langs kronkelige keienstraatjes. De druilregen en mist doen het effect echter wel teniet, zeker op foto’s. Hetzelfde geldt voor het 20 kilometer verder liggende Castelo de Vide. We wandelen er met onze plu’s door de hoog opgaande straatjes van de oude Joodse wijk, maar houden het ook hier snel voor gezien.

Portugal huilt ons ten afscheid, zoals Job het uitdrukt. We rijden door Portugals tranen Noordwaarts. Onderweg passeren we de Tejo, oftewel de rivier de Taag. We lijken even een glimp te vangen van de Lorelei. Ter info aan de familie: er is hier geen scheepvaart. Kennelijk is hier nooit genormaliseerd en gekanaliseerd.



 Bij Castelo Branco  pikken we de tolweg op, die ons in anderhalf uur naar de Spaanse grens bij Vilar Formese brengt. Daar brengen we de nacht door op de camperplaats van winkel-van-sinkel Zaza. We zijn hier nog 1825  kilometer van huis.

We hebben deze dagen respectievelijk 35 en 297 kilometer gereden. 

Overnacht: 

  • op : SVR-camping www.campingalentejo in Evoramonte, aan de N18                          N 38° 47` 31``   W 007° 41` 19``  
  • op de camperplaats (inclusief, water en electriciteit) bij de winkel Zaza in grensplaats Vilar Formese. campercontact.sitenr. 11638  N 40.61535,  W -6.83873 

Het weer was regenachtig en vooral zondag bewolkt.  Temperatuur rond de 20 graden. 


                            Verder naar terugreis via Salamanca, Carcassonne en La Barcares