Dag 19 en 20 - 9 en 10 juni
Geiten en Mercedessen
Een land vol tegenstellingen. Dat is wat ons vooral opvalt tijdens de rit van Struga in Macedonië naar een camping voor Berat in Albanië. Het land maakt op ons in eerste instantie een nog weer armere indruk dan Macedonië. Maar wellicht is dat maar schijn. De bergen zijn ook hier groen, maar toch lijken ze ons kaler, droger en stoffiger dan aan de andere kant van de grens. En wellicht ís het ook wel stoffiger, want waarom zien we anders de eerste kilometers tientallen jongetjes met waterslangen in de aanslag, die allemaal klaar staan om onze auto of camper te wassen. Zij krijgen hun water van ondergrondse stroompjes, afkomstig van het meer van Ohrid, zo horen we later. De families hoeven slechts een slang aan te sluiten op deze gratis door de rotsen sijpelende waterstroompjes.
Overigens blijkt autowassen een soort nationale sport (en bijverdienste) in dit land. We zullen de komende dagen nog talloze autowasplaatsjes (Lavazh) tegen komen!
De – overigens goed berijdbare – weg gaat als een serpentine berg op en berg af. Het is maar 150 kilometer van Struga naar Berat maar die rit kost ons toch een halve dag. Er is vrachtverkeer en we zien enkele keren jongetjes een paar koeien of een groepje geiten langs en door de graskant van de weg leiden. En nog nooit zagen we in een paar uur tijd zoveel Mercedessen. Oude Mercedessen uit allerlei jaren maar ook glanzende, nieuwe modellen, Mercedes personenauto’s en Mercedesbusjes; het merk is duidelijk favoriet bij de Albanezen.
 |
| Geiten langs de kant van de weg |
Spannend stukje weg
De route voert ons via Elbesan en daarna verder naar Rrogozine. Daar moeten wij de weg naar Lushnje hebben. Kaart, TomTom en richtingsborden geven die in Rrogozine ook aan: in het centrum op een rotonde naar links. Het weggetje wordt smaller, hobbeliger en nog smaller. Tandeloze Albaniërs verzekeren ons met handen en voeten dat dit toch echt de weg naar Lushnje is. Het strookje keien en brokkelig asfalt voert uiteindelijk over een zeer versleten, betonnen brug met kuilen en gaten, vol water. Denk aan plassen van enige meters doorsnede en 20 tot 30 cm diep. Putdeksels ontbreken. Decimeter voor decimeter stuurt Job ons door en tussen de gaten door en komen we vooruit. Eenmaal aan de overkant slalommen en stuiteren we nog een kilometer verder tot de aansluiting op de SH4 naar Lushnje. We hebben het gehaald en alles is nog heel maar we denken dat er na het centrum van Rrogozine toch nog wel een andere en betere aansluiting op de SH4 moet zijn!
De weg van Lushnje naar Ura Vajgurore blijkt vernieuwd en van – naar Oost-Europese begrippen glad - asfalt voorzien.
We vinden een plekje op Berat Caravan Camping, een kleine particuliere camping achter een woonhuis. Daar zitten we de rest van de middag in de zon.
Berat
Op aanraden van de campingeigenaresse gaan we de volgende dag met een taxibusje naar Berat. “Yellow bus, red bus no good”, legt haar zoon uit en we krijgen een briefje mee om aan de chauffeur te overhandigen: aan de ene kant het adres van het centrale plein in Berat, aan de andere kant naam en adres van de camping voor de terugweg. We rekenen voor de 12 kilometer lange rit, waarbij onderweg nog een paar mensen instappen, 500 Lek (3,50 euro) af en dat blijkt royaal!
Gereden: 150 kilometer
Weer: een dag licht bewolkt, tweede dag zonnig met onweer in de namiddag.
