Terug naar huis via Wenen en Rothenburg en terugblik

 Net als de heenreis doen we ook de terugreis op ons gemak. 

Dag 1 brengt ons van Alexandropolis naar Thessaloniki. Daar treffen we op de gratis camperplaats onze medegroepsreizigers Truus en Rob.  Onderweg rijden we een stuk langs zee.

Dag 2 rijden we via de 750 in één lange streep van bijna 500 kilometer door Griekenland, prachtig Macedonie naar Servie. We overnachten op camping Plum. En, wat een verrassing, daar treffen we Henk en Coby met hun gelukkig weer gerepareerde camper. Later volgen nog Berend en Sylvana en Joke en Willem. 

Dag 3 rijden we naar de ook al bekende camping met de Lippizanerpaarden in Lagosmitzse in Hongarije. Ook een rit van zo'n 480 kilometer. De grens tussen Servië en Hongarije zorgt voor een uur oponthoud. En weer ontmoeten we oud-groepsleden. Hier staan ook Henk en Ans. Laat op de avond komen ook Henk en Coby binnen.

Dag 4 rijden we verder door Hongarije, naar Wenen in Oostenrijk, een rit van circa 320 kilometer. We vinden een plekje op Camping Neue Donau, de enige camping, die nog open is. De camping ligt niet ver van de snelweg en is gemakkelijk bereikbaar. Vanaf de camping is het circa 10 minuten lopen naar het U-Bahnstation. 

Dag 5 en 6 brengen we door in Wenen. De U-Bahn brengt ons met een keer overstappen midden in het centrum op de Stephansplatz. Natuurlijk gaan we Sachertorte eten in Café Sacher, vlakbij de Opera. We wandelen naar de Hofburg en bezoeken daar de Schatzkammer. Voor een rondleiding door de Opera en een bezoek aan Schonbrunn regelen we digitaal kaartjes voor de volgende dag. Zelf bezoeken we nog de Stephansdom, dwalen door de sjieke winkelstraten en maken een rit met een koetsje. 

De volgende dag bezoeken we Schonbrunn, waar je jammer genoeg niet mag fotograferen. Dat mag gelukkig wel tijdens de leuke rondleiding door de Opera.. 

Dag 7  Weer een rijdag van zo'n 400 kilometer vanaf Wenen naar de gratis camperplaats Worth am der Donau in Duitsland. A en B moeten aan de grens hun tolkastje nog inleveren. Dat blijkt nog een bijzonder klusje, omdat het tankstation waar dat kan aan de andere kant van de snelweg zit. Via een binnenweggetje lukt hen dat toch. Ik rij in de tussentijd door naar het eerste benzinestation over de grens, zo'n 26 kilometer verder. De camperplaats blijkt een parkeerterrein bij een sportterrein te zijn. Er zijn geen voorzieningen maar prima voor een nachtje. 

Dag 8 rijden we naar Rothenburg ob der Tauber aan de Romantische Strasse. Dit is een zeer bezienswaardig oud plaatsje met vele vakwerkhuizen. Het geheel wordt omsloten door een muur met poorten en torentjes. We brengen er met gemak de middag door, lopen door de hoofdstraat en wat kleinere zijstraatjes. De grote kerstwinkels van Kathe Wohlfahrt vormen zeker een attractie in het plaatsje. 

 

Dag 9 rijden we eerst naar het 40 km verder gelegen Marktbreid. Daar logeren dochter, schoonzoon en kinderen van A en B in een B en B. Prima gelegenheid om elkaar te zien, koffie te drinken en te lunchen. Daarna rijden we nog naar de camperplaas in Hohn Grenzhauzen. 

Dag 10 rijden we nog 200 km naar Maasbracht. Daar kan ik mijn camper alvast schoonmaken van binnen. A boent hem af van buiten en gezamenlijk zetten we hem in de was. Water en gas eruit, elektriciteit afgesloten en zo is hij klaar voor de winterstalling. 

Terugblik

Ik kijk terug op een fantastische reis. Turkije blijkt een relatief modern land met over het algemeen uitstekende wegen. Veel wegen blijken vierbaans en de kleinere wegen zijn nog vaak tweebaans en meestal goed onderhouden. Bij elkaar heb ik 10.000 km gereden, soms door heuvelachtig gebied met tientallen Z-bochten maar - na wat gewenning - voor mij goed te doen. We ben ik blij met mjn (semi)-automatische versnellingsbak. 

Dee reis was heel afwisselend met naast de natuur veel cultuur. Turkije heeft - deels door zijn stratgische ligging - in de loop der eeuwen  heel wat beschvingen gekend. De restanten daarvan zijn nu vaak toeristische trekpleisters. De Nederlandstalige gidsen hebben tussen alle bezienswaardigheden ook een blik gegeven op het moderne leven. Door de hoge inflatie valt dat voor de gewone Turk niet mee. Opvallend is hoe vriendelijk en gastvrij de mensen zijn die we onderweg ontmoette. En hoe trots op hun land vaak. Onbetwistbare hoogtepunten waren voor mij de ballonvaart in Cappadocië en het bezoek aan Istanbul. 

Het welslagen van de reis is zeker ook toe te schrijven aan de groep. Die was gezellig en bereid om elkaar te helpen. Tenslotte past een woord van dank aan de enegieke en professionele reisbegeleiding van Pieter en Liesbeth en Ary en Joke. Niets was hen te veel om de reis voor ons allen geweldig te maken en te houden. Voorafgaand aan eenrijdag waren er briefings. Vaak kort en bondig, even bij elkaar staand. Soms wat langer en informeler en voorzien van een drankje. Altijd kregen we de wetenswaardigheden voor de volgende dag(en) ook meegedeeld op de groepsapp. Er waren geen recreatieve activiteiten, zoals jeu-de-boule. Ieder reed de route op de rijdagen in zijn eigen tempo, waarbij het ook ieders eigen keus was de bezienswaardigheden onderweg wel of niet te bezoeken. Ook de excursies waren in principe vrijblijvend; wilde je niet mee, dan bleef je op de camping. Kortom, er kon veel en er was weinig verplicht. 

Als alleenrijdende campervrouw zou ik de reis nooit in mijn eentje hebben durven maken.  Voor mij was een groepreis dus een goede en passende keuze. Maar voor reizigers met ervaring is een individuele rondreis door dit land ook zelfstandig goed te doen.  De wegen zijn goed, de mensen vriendelijk en er zijn voldoende (kleine) campinkjes waar je terecht kan. Onveilig heb ik mij geen moment gevoeld. 

In onze reis zaten heel veel excursies. Die rond Istanbul werden geregeld door de Nederlandstalige Semra. Zij kan eventueel ook voor privérondleidingen zorgen. Zie ook haar tips voor bezienswaardigheden. http://www.privegidsistanbul.nl/