Dag 21 en 22 - 11 en 12 juni
Verkeer
Auto rijden in Albanië blijft een bijzondere aangelegenheid. Ook dit land heeft de blik duidelijk naar het Westen gericht en doet erg zijn best aansluiting te vinden bij West-Europa. De aanpak van het wegennet is er een voorbeeld van. Een deel van de wegen is duidelijk vernieuwd en goed berijdbaar maar ook op zo’n vernieuwde weg kunnen ineens putdeksels uitsteken of loopt het asfalt wel erg abrupt af. Soms wordt zo’n vernieuwd stuk ook ineens onderbroken door een paar kilometer weg, dat nog in oude staat verkeert. En ja, een snelweg kan wel viaducten hebben, maar dat betekent niet, dat die op hun beurt weer aansluiten op een weggetje. Min of meer officiële op- en afritten naar de snelweg worden afgewisseld met plotselinge opritjes vanaf een bedrijf of industrieterrein. En op de autoweg of snelweg kun je ook fietsers tegen komen, zowel aan de goede als aan de verkeerde kant van de weg. Of een paard-en-wagen of wat koeien. En daar tussendoor halen dan de Mercedessen in, desnoods in de bocht . . .
 |
| Fruit verkopen langs de kant van de weg |
 |
| Brommer met aanhangwagen |
 |
| Een koe onderweg |
 |
| Of een karretje, dat op de autoweg rijdt |
 |
| Eén dorpspleintje, vier Mercedessen |
Apollonia
Ongeveer in bovenstaand decor zijn we van Berat naar de opgravingen van Apollonia gereden, nabij Fier. Overigens niet rechtstreeks van Berat naar Fier; die weg werd ons als zijnde zeer slecht sterk afgeraden door de campingeigenaresse.
Het werd dus een omweg: van Berat naar Lushne en via de snelweg naar Fier. Apollonia ligt - dwars door Fier - een aantal kilometers westelijker.
Apollonia dateert van 500 voor Christus en was toen een Hellenistische nederzetting. Enige eeuwen later sloot de stad zich vrijwillig bij het Romeinse rijk aan. Nu zijn er nog enkele overblijfselen uit die tijd te zien, waaronder de façade van het toenmalige gemeentehuisl. Destijds lag de nederzetting aan zee maar in de loop der eeuwen is de toegang dicht geslibt en inmiddels ben je ter plekke een flink aantal kilometers landinwaarts.
Paradijs aan zee
Van Appolonia zijn we weer teruggereden naar Fier en Lushne en vervolgens richting Durres. Westelijk van Kavaje ligt camping Pa Emeraan zee. Een paradijselijk plekje, waar we aan het strand staan en ons enige dagen in de tropen wanen.
Pa Emer betekent overigens: geen naam. De camping-zonder-naam dus.
Pa Emer betekent overigens: geen naam. De camping-zonder-naam dus.
Gereden: ca. 145 kilometer
Weer: Zonnig en warm: 32 graden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten