Met de camper in Fort William

7 en 8 juni

Glen Nevis

 “Wat is het hier druk met tenten en trucks”, denken we, als we de parkeerplaats voor de gondelbaan bij Glen Nevis oprijden, zo’n 11 kilometer ten noorden van Fort William. We kunnen ons niet voorstellen dat al die mensen met de gondelbaan naar boven willen om van het uitzicht te genieten. Dat is ook niet zo. Al die busjes, tenten en de vele mountainbikes zijn er om op 9 en 10 juni de World Cup wedstrijden Mountainbiken bij te wonen. Van de top van de berg slingert zich over een lengte van nog geen 3 kilometer met een hoogteverschil van 550 meter een mountainbikepad vol kuilen, stenen, zand, gravel, bochten en schansen naar beneden. Het zal een spectaculair gezicht worden, want de snelste bikers doen dit traject in minder dan 5 minuten.
Vandaag inspecteren de 250 deelnemers uit 25 landen nauwgezet het parcours.

Ondertussen kunnen wij rustig in 15 minuten met de gondel naar boven. Daar maken we een wandeling naar een nog hoger gelegen uitzichtpunt, wat inderdaad een weids (en winderig) panoramabeeld oplevert van vele bergen en (weer) enkele lochs. Wat is het hier mooi! 

Eerder op de dag zijn we langs Loch Linnhe Fort William binnengereden. Deze ‘hoofdstad van de buitensporten’ is verder weinig spectaculair. We vinden er weer een hoofdstraat vol buitensportwinkels, afgewisseld met restaurantjes, whiskywinkels en zaken vol typisch Britse vakantiekleding.

Zoals op zo veel plaatsen, kunnen we weliswaar gemakkelijk (en niet duur) op een parkeerterrein ons rijdend appartementje parkeren. Maar ook hier geven bordjes aan dat overnachten niet is toegestaan. We slaan ons kamp daarom op op de enorme camping Glen Nevis, vlakbij Fort William. Rondom ons lijken de bergen een kring te maken.

Stoomtrein naar Malaigg

De volgende dag willen we met de stoomtrein naar Malaigg. Deze trein is alleen per internet te boeken of op de dag zelf bij de conducteur, mits er nog plaats is. Helaas blijkt de ochtendtrein vol; we besluiten ter plekke kaartjes te kopen voor de middagtrein (vertrek 14.45 uur, terugkomst in Fort William 20.15 uur). Een prima keus, zo blijkt achteraf. De vrije ochtend geeft ons  tijd om naar Glenfinnan te rijden om daar de trein – net als in de Harrie Potterfilm – over het viaduct te zien rijden. 

Op de terugweg naar Fort William stoppen we ook nog bij de sluizen van Banavie. Dit kanaal werd tussen 1803 en 1822 aangelegd en wordt tegenwoordig vooral door pleziervaartuigen gebruikt. Neptunus Staircase worden de acht boven elkaar liggende sluizen genoemd. Over een afstand van 460 meter schutten boten hier in acht stappen in totaal 20 meter omhoog of omlaag. In het kanaal ontdekken we nog een Nederlandse spits uit Zwolle, ooit gebouwd in 1962 en nu wanstaltig opgebouwd.

’s Middags komen we met de trein weer langs hetzelfde sluizencomplex. De trein denge-dengt zich met een gangetje van ongeveer 35 kilometer door het landschap. 

Vanuit het raam hebben we prachtige uitzicht over Loch Linnhe en de omringende heuvels. Het landschap wisselt tussen groene heuvels, wat kalere hogere toppen, vlaktes en uitzicht op Lochs. Enige keren zien we onderweg een groep reeën. Al met al rijden we uren tussen de kalenderplaten!  Dit traject staat niet voor niets bekend als een van de mooiste treinritten ter wereld (aldus de reisgids).  In Malaigg brengen we een kleine twee uur zoet met een wandelingetje, een kijkje aan de haven, de onvermijdelijke fish and chips en een pint bier. Op de terugweg wacht ons hetzelfde landschap in de namiddagzon.

We kijken tevreden terug op een fantastische dag met heerlijk weer. Het enige minpuntje zijn de midges, de minuscule mugjes, die feilloos onze blote reepjes huid weten te vinden!

De nacht brengen we weer door op camping Glen Nevis in Fort William en morgen rijden we met de camper naar Malaigg om daar over te varen naar het eiland Skeye.

Vandaag hebben we 68 kilometer gereden.