Een groter contrast is nauwelijks denkbaar. Na de stilte en verlatenheid van Death Valley komen we een goede drie uur rijden verder in de neon-glitter en drukte van Las Vegas. Ten Zuiden van die stad staan we stil bij een technisch hoogstandje uit de dertiger jaren van de vorige eeuw: de Hoover-dam. De route verder, naar Phoenix, wordt gekenmerkt door cactussen en Joshua trees.
Las Vegas
Vrijdag 13 oktober (vervolg)
Komende vanuit Death Valley zetten we na een rit van een goede drie uur in de namiddag de camper neer op de camping van Sams Town in Las Vegas.. Daarvandaan gaan we vroeg in de avond met de gratis shuttle naar de Strip.
Zoals altijd is het er druk, auto’s rijden om te zien en gezien te worden, de neon-reclames floepen aan en uit. Al met al lopen we een avond lang door en langs de beroemde hotels.
De droom van bezoekers aan Las Vegas in Harrah |
Hotel Mirage |
Gondels in hotel Venetian |
Grande Canal, binnen in hotel Venetian |
Bij Ceasar's Palace |
Hotel Paris, met Eiffeltoren |
De dansende fonteinen bij het Ballagio |
Uitbarstende vulkaar bij Le Mirage |
Al die hotels herbergen naast het onvermijdelijke casino talloze restaurantjes, bars en winkels. Ze zijn zo groot, dat je er gemakkelijk verdwaalt. We amuseren ons best met kijken en rondlopen maar vinden een avond wel genoeg, De volgende dag rijden we verder.
Overnacht:
KOA-camping SAM’s Town, 5225 Boulder Boulevard. Alle voorzieningen, full hook-up, gratis wifi, gratis shuttle naar de strip. $30,;.
14 oktober, zaterdag
Na een laat begin van de dag, huishoudelijke zaken en boodschappen doen bij de Walmart recht tegenover de camping, rijden we rond het middaguur weg uit Las Vegas. Ons plan is om naar Prescott, Arizona te rijden maar zover komen we niet.
Hoover Dam
Een stukje ten zuiden van Las Vegas, aan het begin van weg 93, zien we de Hoover Dam aangewezen. Zoals het camperaars betaamt veranderen we ter plekke ons plan en rijden we naar het Bezoekerscentrum van dit stuk technisch vernuft. Het blijkt in deze tijd van terrorisme-dreigingen een goed bewaakte plek. Een vriendelijke bewaker kijkt zelfs even binnen in ons huisje. Later volgt in het bezoekerscentrum nog een check als op een luchthaven: riemen af en spullen in een bakje door een X-ray. Let op: etenswaren en een zakmes mag je niet bij je hebben.In en film zoals alleen Amerikanen die kunnen maken wordt ons trots uitgelegd hoe in de dertiger jaren van de vorige eeuw, midden in de crisistijd, deze dam in de Colorado-rivier werd aangelegd. “Een wonder van ingenieursvernuft”, aldus de ronkende voice-over. Een knappe technische prestatie is de aanleg ervan in slechts vier jaar tijd zeker. “Twee jaar eerder dan gepland en geheel binnen het budget”, wordt ons nog fijntjes medegedeeld. Kom daar tegenwoordig maar eens om.
Inlaattoren in Lake Mead. Let op de witte rand rond het meer; bij hoog water is die bedekt. |
Zicht op de Hoover dam |
Aan de andere kant van de dam stroomt het water van de Colorado verder |
Destijds was de 221 meter hoge dam de grootste op aarde en werd deze een Technisch Wereldwonder genoemd. Door de dam is de Coloradorivier ter plekke uitgegroeid tot Lake Mead.
Water en elektriciteit
Het doel van de dam is tweeërlei. Enerzijds wordt het water van de rivier gereguleerd en gebruikt voor de irrigatie van een groot gebied, waaronder het land- en tuinbouwgebied van vooral zuid-Californië. Anderzijds wordt met 17 waterkrachtturbines elektriciteit opgewekt voor een heel groot gebied. Bij een vol meer stijgt het water zo ver, dat de wit uitgeslagen randen in de rotsen geheel bedekt zijn, op het moment staat het water echter angstwekkend laag. Wat het effect van deze lage waterstand op de watervoorziening en de elektriciteitsproductie is, is ons echter tijdens de korte rondleiding niet duidelijk geworden.Parkeren
Parkeren bij de Hoover Dam kan met een camper op parkeerterrein 9. Kosten $ 10.
Na het bezoek aan de dam rijden we over weg 94 door naar Kingman.
Overnacht:
Blake Range RV Park, exit 66 op Interstate 40 East. Niet ver van Kingman.
Eigenlijk is de camping vol maar de aardige eigenaresse geeft ons nog een plekje naast de receptie. Weliswaar zonder full hook-up maar wel met elektriciteit. We betalen $26,50. Er is gratis wifi en we kunnen er een was draaien voor 1,25 plus drogen voor een zelfde bedrag. Beide te voldoen in quarters.
15 oktober, zondag.
Bij Kingman lokt het om het oude gedeelte van Route66 te rijden, via Hackberry naar Seligman. We weerstaan die verleiding; we hebben deze route in 2013 in omgekeerde richting gereden en toen genoten van de historische restanten van deze legendarische weg.
Nu richten we ons op het zuiden en gaan we richting Phoenix. Onze GPS stuurt ons via weg 95 en dat betekent mijlen en mijlen rijden, zonder dat we bebouwing zien of enige sporen van mensen, die hier wonen.
We kunnen het ons in Europa nauwelijks voorstellen maar vandaag rijden we zo 160 kilometer door alweer een eenzaam landschap. Toch is het heel anders dan wat we eerder zagen. In het niet in cultuur gebrachte land links en rechts van ons zien we metershoge cactussen en later ook vele joshuatrees.
En, ook al is het zondag, toch komen we ook wel enige ‘King of the Road’ vrachtwagens tegen.
Prescott
Om ook wat van de bergen van Arizona te zien, nemen we een omweg via weg 89 naar Prescott. Op deze golvende en slingerende weg krijgen we uitzicht op de rotsen, Tegelijkertijd zien we hier veel meer begroeiing. Kortom, een weg die de moeite waard is om te rijden.In Prescott stuurt de GPS ons door enige woonstraten en dat betekent niet alleen een mooie rit langs fraaie huizen maar ook ineens een uitzicht op allerlei tuinen, die al met heksen, pompoenen en geesten zijn ingericht voor het komende Halloween-feest.
Deze buurt is er duidelijk klaar voor. Onze route gaat verder via weg 69 en Interstate 17 naar Phoenix.
Via Ringroad 110 en weg 60 East rijden we naar het ten oosten van de stad gelegen Statepark Lost Dutchman (echt, geen grap).
Overnacht:
Op camping in Lost Dutchman Statepark, 6109 North Apache Trail, Apache Junction Arizona. GPS: N 33.4643912 W-111.4821536. We staan er tussen de enorme cactussen en met uitzicht op rode rotsen. Het kampgeld moet worden voldaan door geld in een envelop te stoppen en in een bus te deponeren $15 zonder elektriciteit, $25 met elektriciteit en water. Er is een dumpstation.
Route:
Van Las Vegas, via de Hooverdam naar Kingman |
Lange rijdag van Kingman naar Lost Dutchman State Park |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten