Alsof een reuzenkind met schepjes, emmertjes en vormpjes een zandkasteel heeft gebouwd. Zo ziet Ait Benhaddou Kashbah er uit. Dit oude vestigstadje met zijn fraai bewerkte torens en bogen staat niet voor niets op de UNESCO werelderfgoedlijst en heeft als decor gediend voor diverse speelfilms, waaronder Lawrence of Arabia. Daarvandaan rijden we met de camper over de Hoge Atlas naar Marrakech.
Het stadje Ait Benhaddou Kashbah ligt op de oude karavaanroute van de Sahara via Marrakech naar het Noorden. Het is voor ons een overnachtingsplek tijdens onze afwisselende tocht via de N10 en later de N9 van de Vallei du Dades naar Marrakech.
Nadat we vanuit de Vallei du Dades de N10 zijn opgedraaid blijkt de eerste 30 kilometer een aaneenschakeling van lintbebouwing. De streek is bekend om de productie van rozenwater. In de maand mei schijnt in een week tijd wel zo’n 3000 ton rozenblaadjes te worden geoogst, waarvan vrouwen het geurige rozenwater destilleren. Dat product zien we dan ook regelmatig aangeboden maar het gekke is, dat we tijdens de hele tocht nergens een rozenstruik kunnen ontwaren!
Later verandert het landschap in de inmiddels bekende roodbruine vlakte, afgewisseld met heuvels in dezelfde kleur. Aan onze rechterzijde zien we steeds de besneeuwde toppen van de Hoge Atlas.
 |
| Dromedarissen onderweg met de toppen van de Atlas op de achtergrond |
Ouarzazate
Zo komen we in Ouarzazate, de filmstad van Marokko. In en rondom de stad zijn vele films opgenomen. Een filmmuseum en een wat commerciëler opgezette Atlas Coporation Studio getuigen ervan. Je vindt hier onder andere de troon van Cleopatra. Wij laten dat voor wat het is en bezoeken het ‘ensemble de Artisanal’, een door de overheid opgezet instituut, waar ambachtslieden laten zien wat ze kunnen en maken. In dit kunstnijverheidscentrum vertellen een zilverwerker, een houtsnijder, een sieradenmaker en iemand die stenen bewerkt graag over hun ambacht. We kopen er een ketting en een door gehandicapte vrouwen geweven sjaal en mogen kijken hoe hier tapijten worden geknoopt en geweven. |
| Vrouwen weven tapijten in het kunstnijverheidscentrum in Ouarzazate |
Aan de buitenzijde bewonderen we nog de enorme Taourirt kashba uit de 18e eeuw voor we verder rijden naar Ait Benhaddou.
Filmdecor Ait Behanddou
Eenmaal in het 40 kilometer verder liggende Ait Behanddou steken we daar te voet de rivier over naar het prachtige oude vestingstadje met zijn lemen huizen. Die oversteek kan over zandzakken in het water of via een 100 meter verder gelegen brug. Met plezier lopen we een tijdje rond langs de onvermijdelijke winkeltjes en klimmen we via ongelijke stenen treden naar boven om van het uitzicht te genieten. Het is niet moeilijk om je voor te stellen dat filmregisseurs hier geïnspireerd raakten.
 |
| Torens als een zandkasteel |
 |
| Een ooievaarsnest op de top van de minaret |
 |
| Torens opgebouwd uit zandvormpjes, zo lijkt het |
Tot onze verbazing en verbijstering treffen we in het nieuwe gedeelte van Ait Benhaddou een chinees restaurant aan en daar gaan we met een aantal mede-camperaars eten.
Over de Hoge Atlas
De volgende dag wacht ons nog zo’n 190 kilometer naar Marrakech, een tocht, waar we zo’n zes uur over doen, inclusief een koffie- en een lunchstop. Hard gaat het dan ook niet, deze rit via de N9 over de 2260 meter hoge Tiz-n-Tichkapas. Waar we eerder de witte toppen van de Hoge Atlas in de verte aan onze rechterhand zagen, rijden we er nu via vele haarspeldbochten echt op af. Het uitzicht is even fenomenaal als het wegdek abominabel is. De soms smalle weg is weliswaar geasfalteerd maar de bovenlaag heeft waarschijnlijk veel te lijden gehad van sneeuw en ijs, want het aantal gaten en scheuren is talrijk. 
Bovendien zijn er nogal wat wegwerkzaamheden, waarbij het asfalt over korte stukken helemaal is verdwenen. Zo hobbelen, slingeren, stijgen en dalen en zigzaggen we ons een weg over en door de bergen, genietend van het uitzicht.
We komen nog door een stadje, waar deze zondag een drukke markt wordt gehouden en we mannen zien sjouwen met grote zakken, waarvan we de inhoud niet kunnen achterhalen.
Opvallend is dat – eenmaal de pas over – de bergen ook een groene begroeiing krijgen, iets dat we nog nauwelijks eerder zagen gedurende deze reis.
Eenmaal aangekomen bij Marrakech wachten ons nog een paar hectische kilometers door het chaotische zondagmiddagverkeer van de stad, ook al hebben Hans en Nancy gezorgd voor een zo direct mogelijke route. De gekozen overnachtingsplaats voor de komende dagen vergoedt echter veel. We staan met de campers vlakbij de Koutoubiamoskee op een parkeerterrein een paar honderd meter van het beroemde Jemaa El Fnaa plein. We brengen de rest van de zondag door met een eerste verkenning van dat op deze zondagmiddag wel heel drukke plein en de omringende souk.
 |
| Overzicht op het Jemaa El-Fnaaplein. Op zondagavond eivol. |
 |
| De minaret van de Koutoubiamoskee steekt overal boven uit. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten