Woestijn met rode duinen en rotsen

Dag 5, 6 en 7


Als je aan woestijn denkt, dan denk je aan golvend zand. Dat iconische beeld ervaren we bij de rode duinen van Erg Chebbi. Maar ook rode rotsen en oases met palmen horen bij de woestijn.We zien het allemaal op onze tocht tot aan de woestijn bij Taouz.  


Ruïnes van het oude Meski

Ook in de oase van de Source Bleue de Meski beginnen we de ochtend met een wandeling. Samen met Nancy en een plaatselijke gids steken we via wat stapstenen een smalle rivier over en wandelen we naar de ruïnes van het oude Meski. De muren van het oude dorp en van de moskee zijn nog deels in takt maar verder hebben de elementen hun verwoestende werk gedaan. Al met al is het in de frisse ochtendzon een plezierige manier om de dag te beginnen.



Eenmaal weer terug bij de campers beginnen we aan de korte tocht naar de rode duinen van Erg Chebbi, aan de rand van de woestijn. 

Onderweg hebben we vele kilometers zicht op de palmentuinen in de vallei van Oud Ziz, die met elkaar een grote oase vormen. 


Erfoud

In het diep in het hart van Marokko liggende stadje Erfoud hebben we een tank-, lunch- en boodschappenstop. 



Op de souk slaan we voor enige dagen brood, olijven, dadels, noten, fruit en groenten in. Bij een van de vleeskramen wagen we ons aan een stuk rundvlees van een bovenpoot. 
We snijden het vlees later in de camper in blokken en laten het samen met ui, een handvol ontpitte dadels en een sinaasappel in stukken in een paar uur tot en smakelijk gerecht pruttelen. 





Rode duinen Erg Chebbi

Maar dan zijn we al aangekomen bij de rode duinen Erg Chebbi. Vanuit de verte hebben we deze zandzee met duinen van wel 200 meter hoog al zien liggen. Vlak ervoor verzamelen we en rijden we in colonne over een onverharde weg naar ons overnachtingsplekje aan de voet van die duinen. Niet alle campers passen op het door Hans uitgezochte stevige stuk maar geen nood, de anderen (waaronder wij) kunnen een stukje verder ook op een stenige plek staan. Wel moeten we dan eerst door een verlaging van mul zand. Onder de aanmoedigende kreten van Hans : ‘gas, gas, gas’, nemen we die zandbarrière met een vaartje en staan we even later met ons gezicht naar het rode zand. Hier waren we zelf nooit gekomen, laat staan dat we het hadden gedurfd! Op dit fantastische plekje, waar de zon de duinen steeds van kleur laat veranderen, blijven we twee nachten staan. 

in konvooi op weg naar de rode duinen

overnachten aan de rand van de woestijn


De eerste avond hebben Hans en Nancy op een duin een borrel georganiseerd en proosten we met z’n allen op het ondergaan van de zon en de wetenschap dat die de volgende morgen weer zal opkomen Dat laatste gaan we zelf ook zien.


Zonsopgang


Een ochtendwandeling is al bijna traditie deze reis en om half acht klimmen we met een aantal reizigers de duinen op. Bij de steile stukken zakken onze voeten in het rode zand en moeten we gedeeltelijk op onze knieën omhoog. Job loopt met een aantal dapperen naar de top van een van de hoogste duinen, Trudy blijft met enkel anderen bij een lager duin. Voor het uitzicht maakt het niet uit; beide groepen zien in een paar minuten tijd de zon boven de rand van de duinen uitkomen en de omgeving in een adembenemende rode gloed zetten. 
In het donker naar de top van een duin om de zon te zien opkomen

Zonsopgang in de woestijn

Kamelentocht

De rest van de dag brengen we in gepast niets doen door, heerlijk in de zon bij onze campers, totdat aan het einde van de middag er over de kam van het duin 20 kamelen verschijnen. Wie dat wil – en natuurlijk willen we dat – kan mee op een tocht per kameel door de duinen. Het wordt een in het begin wat onwennige maar verder onvergetelijke tocht, waarbij de kamelendrijvers de dieren stapvoets heuvel op en – spannender nog – heuvel af geleiden. Vooral naar beneden is het opletten en schrap zetten geboden om te voorkomen dat je voorover schiet. Zo schommelen en deinen we bijna twee uur door dit fotogenieke woestijnlandschap. 
Deze mannen hebben onze kamelen geregeld








Na deze stralende dag komt een korte maar hevige zandstorm in de avond wel als een verrassing. De camper schudt heen en weer en de volgende morgen zijn we wit-met-rode-stippen. Gelukkig is al dat rode stof met een veger weer te verwijderen. 


Merzouga

Op dag 7 rijden we weer in konvooi terug door het zand naar een verharde weg. Daarvandaan gaan we via de N13 naar het gezellige dorp Merzouga. Het is duidelijk dat deze omgeving aan de rand van de woestijn meer is ingesteld op toeristen. We komen langs hotels en kashba’s, annex campings. Ook zijn er aanbieders van tochten door de woestijn per 4x4 voertuig of per kameel. 
Mergouza is een stop waard. Het dorp heeft een gezellig plein en tal van restaurantjes en kleine winkels, waar we terecht kunnen voor brood, groenten en fruit en vlees. We spotten een kapper en neringdoenden, die sjaals, tajines en ketels verkopen. We drinken er koffie en nuttigen er een vroege lunch. 






Taouz

Daarna is het nog en half uurtje rijden naar het door Hans aangewezen verzamelpunt. 

Daarvandaan gaan we bijna stapvoets in konvooi weer achter de gele truck aan. Over een stoffige, onverharde weg overbruggen we zo de laatste zes kilometer naar onze slaapplaats aan de voet van een rode rotsige berg in de woestijn.



ook dit is woestijn




En zo staan we weer verspreid in een bijzonder, steenachtig woestijnlandschap, ver van het asfalt en de min of meer bewoonde wereld. Een aantal van ons klimt de tafelberg op maar ook lekker in de zon bij de camper is het goed toeven en is er zicht op de prachtige panorama’s rondom ons. We genieten van de oorverdovende stilte en ’s avonds in het donker van de hemel met ontelbare sterren, al worden die deels door wolken bedekt. Mede-camperaar en geoloog Anton vertelt ons er over. 


Dag 5 en 6 
Gereden: 113 kilometer Overnacht: aan de voet van de rode duinen Erg Chebbi 
Dag 7 
Gereden 48 kilometer Overnacht: aan de voet van rotsige bergen in de woestijn bij Taouz

1 opmerking: