Met de camper naar Minsk

Brede boulevard-achtige straten, heel veel hoogbouw van kantoren en immense woonblokken maar ook heel veel groen langs de oevers van de rivier. Dat is onze indruk van Minsk, de 2 miljoen inwoners tellende hoofdstad van Wit-Rusland. We brengen er tweeënhalve dag door. 

Dag 4, 5 en 6 

Onze tocht naar Minsk voert ons voor een deel door het platteland van Wit-Rusland. Het landschap is merendeels vlak en slechts hier een daar licht golvend. Akkers, waarop het eerste groen verschijnt wisselen zich af met bruine en zwarte stukken nog kale grond, die wacht om ingezaaid te worden na de lange winter. Die landbouwgronden worden afgewisseld met naaldbomen en berkenbossen.
 We komen door dorpjes met vooral houten huizen maar ook stenen, nieuw gebouwde huizen. Her en der zien we een ingezakte houten schuur maar het merendeel van de huizen ziet er netjes uit. Dat geldt voor het hele land: het maakt een nette en vooral schone indruk. Nergens zien we ook maar een papiertje op straat. Misschien waren we bevooroordeeld maar het verrast ons dat we hier niet de grauwsluier zien, die we kennen uit het vroegere Oost-Duitsland.


Minsk

In Minsk vinden we een parkeer- en overnachtingsplek vlak bij de Minsk Arena, niet ver van de rondweg. Daarvandaan breng bus 1 ons steeds voor 65 roebelcent per persoon (circa 30 cent) naar het plein bij het Stadhuis, dan wel naar het Station. 

Minsk is in de oorlog vrijwel plat gebombardeerd en nadien weer opgebouwd. Het resultaat is een stad met brede boulevards, grote pleinen en – vooral in het centrum en langs de 15 kilometer lange Independance Avenue– nogal pompeuze gebouwen in Stalinistische stijl. De stad ziet er welvarend uit; we zien moderne auto's en goed-geklede mensen. Opvallend is dat we nauwelijks neonreklames en reklameborden zien.   

Een tweede lange boulevard is de Pobeditelei Avenue. Langs die Avenue zijn in recentere jaren tal van sportcomplexen, waaronder dus de Minks Arena, en enige grote winkelcentra gebouwd. Op de plek van een aantal van die sportcomplexen lag vroeger de Joodse wijk met houten huizen maar daar is niets meer van over. 


De 2 miljoen inwoners van Minsk zijn ondergebracht in enorme wooncomplexen, van soms wel 30 of 40 verdiepingen hoog. Op een woonlaag tellen we ook wel 30 of 40 appartementen. De complexen zijn enorm maar niet zo grauwgrijs als we (alweer bevooroordeeld) hadden verwacht. Opvallend is verder de brede, parkachtige groene strook langs de rivier. 

We zijn 2,5 dag in Minsk en verkennen de stad met een bustour en met een free walking tour onder leiding van een jonge gids (iedere dag om 11.00 uur vanaf het Stadhuis)


Stadhuis

Monument op eiland van tranen
De laatste leidt ons langs het Stadhuis naar het eiland van Tranen met een monument ter nagedachtenis van de Wit-Russische soldaten die in Afghanistan hebben gevochten, door het oude wijkje Trinity Hill met de gekleurde huizen en langs de Opera.


Trinity Hill

Trinity Hill

Opera
 Tenslotte komen we nog langs het appartement waar Lee Harvey Oswald 2,5 jaar heeft gewoond en door de KGB in de gaten werd gehouden. De rondleiding eindigt bij het Victory Monument met de eeuwig brandende vlam voor omgekomen soldaten. 
Victory Monument
De gids weet er boeiend bij te vertellen. Zo horen we onder andere dat de mensen in de Sovjetjaren gratis woonden, mits ze werk hadden. Na Stalins dood werden er voor dat doel grote woonblokken gebouwd met appartementen, die vooral goedkoop, eenvoudig, klein en functioneel moesten zijn. Bij de Maria-kerk meldt hij dat deze in de Sovjettijd nota bene dienst deed als boksschool.
Mariakerk
Ook is hij voorzichtig kritisch over de verkiezingen van de huidige president Lukaschenko, die al 25 jaar aan de macht is en de oppositie monddood heeft gemaakt. “Israël heeft meer presidenten gehad van wit-Russische afkomst dan Wit-Rusland zelf”. Hij vertelt dat er officieel geen werkloosheid is in Wit-Rusland maar laat doorschemeren dat het voor jonge mensen niet altijd gemakkelijk is om aan werk te komen. Doordat de lonen laag zijn (een gemiddelde werker verdient ca. 350 euro per mand), zijn er ook weinig restaurants en terrassen te vinden in Minsk. Alleen de hoog-opgeleide ICTérs verdienen met ca. 1500 euro genoeg om zich wat luxere goederen en uitgaan te kunnen veroorloven. 


Een bustour met een rode dubbeldekker vanaf het station voert ons langs de belangrijke gebouwen aan weerszijden van de twee genoemde brede avenues. Het Engelse commentaar maakt er met ronkende superlatieven een reclamespot voor Wit-Rusland van. Toch vonden we het een leuke tocht, waarin we in korte tijd veel van de stad zien en horen. 


  • De bustour vertrekt dagelijks om 11.00 uur,13.30 uur, 16.00 uur en 18.30 uur vanaf het station.
  • De Tourist Information is te vinden in de zijstraat recht tegenover het Stadhuis, ca. 350 meter de straat in.



Sovjet-heroiek





Zelf verkennen we het Warenhuis Gum, een soort imitatie van de Bijenkorf, maar dan in de vijftiger jaren. We lopen binnen in de prachtige Heilige Geest Kathedraal met zijn iconen en wandelen over het enorme Independence plein, waar vroeger parades werden gehouden maar dat tegenwoordig is versierd met bloemperken, fonteinen en lichtkoepels met sculpturen.
Heilige Geest kathedraal


koepels van winkelcentrum onder het Independenceplein

Rode kerk bij het Independenceplein
Onder het plein ligt een groot overdekt winkelcentrum met tal van hedendaagse winkels en restaurants De Rode Kerk op het plein staat jammer genoeg in de steigers. Die kerk is gebouwd in opdracht van ene Edward Woynillowicz ter nagedachtenis aan zijn overleden kinderen Simon en Helen. Het verhaal is dat zijn dochter het beeld van de kerk in haar slaap zag en de kerk heeft getekend. 



De laatste dag in Minsk wandelen we door het groene park en bezoeken we het Oorlogsmuseum aan de Pobeditelei Avenue. Het is gevestigd in een fraai ontworpen gebouw met daarvoor een obelisk.



Het blijkt een mooi opgezet museum, dat onder meer via diarama’s vertelt hoe Wit-Rusland in de Tweede Wereldoorlog in het oostfront kwam te liggen en heeft geleden onder de Duitse bezetting. Er zijn in die jaren maar liefst 2,3 miljoen inwoners van Wit-Rusland omgekomen, meer dan een kwart van de totale bevolking. Het is een vreselijke geschiedenis, waar we eigenlijk weinig of niets van afweten. Mede door de mooie opzet van het museum lopen we er enige uren geboeid rond. Het verschil met het museum in Vilnius is dat hier met geen woord meer wordt gerept over de tijd dat Wit-Rusland bij Rusland werd ingelijfd en de sovjets het voor het zeggen hadden. 

Eigenlijk hadden we nog wel met de metro naar de fraaie diamantvormige bibliotheek willen gaan maar daarvoor ontbrak het ons aan energie. In plaats daarvan laten we ons terug voeren naar de camper en kijken nog even rond in het vlakbij de Arena gelegen winkelcentrum. 

Al met al vonden we Minsk een op het eerste gezicht wat ontoegankelijke maar toch wel boeiende stad. Wel vonden we 2,5 dag ruim voldoende. 

Dag 4, 5, 6 
Overnacht: op parkeerterrein in de buurt van Minsk Arena 
Minsk Arena

Gereden van Nesvizh naar Minsk: 125 kilometer 



Camper-wetenswaardigheden 
  • Diesel is zeer ruim verkrijgbaar, 
  • LPG wat minder maar toch goed te vinden. 
Wit-Rusland kent geen campings en camperplaatsen en daarmee ook geen officiële mogelijkheden om water in te laden en te lozen. 
  • Water innemen doen we bij een benzinestation, waar ook een wasplaats bij is. Gelukkig zijn die er regelmatig. 
  • Grijs water lossen doen we ergens langs een binnenweg. Deze wegen hebben naast het asfalt een zandstrook, waar we dit douche- en afwaswater in laten weglopen. 
  • Zwart water (toilet) proberen we zo vaak mogelijk te legen in een van de openbare wc’s, die soms op de rustplekken langs de weg zijn. En als dat niet kan, dan toch maar in een greppel of in de bosjes in het bos.  
  • Elektriciteit halen we uit onze zonnepanelen. 
  • Internet halen we uit een prepaidkaartje van MTA.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten