Wild Atlantic Way van Killarny naar Kinsale


Soms komen we een hellinkje af en lijkt het smalle weggetje, waarop we rijden ons met camper en al recht de zee in te voeren, maar altijd gaat gelukkig de weg om de hoek van een huis, een grote struik rode fuchsia of een stenen muurtje toch weer verder. Zo rijden we over de zuidelijke schiereilanden en Ierlands zuidkust in drie dagen het laatste gedeelte van de Wild Atlantic Way. 


Killarney is het vertrekpunt voor velen voor de Ring of Dingle en de Ring of Kerry. Beide hebben we vorig jaar gereden en daarom nemen we nu de weg N71 van Killarney, door Killarney National Park naar Kenmare. Dit is echt een prachtige weg met vergezichten op de bergen van Kerry. Mogelijkheden om te stoppen op de redelijk smalle weg zijn er echter nauwelijks; aan foto’s maken komen we dan ook niet toe. 


Schiereiland Beara

Ten zuiden van het schiereiland Kerry ligt het veel minder bekende schiereiland Beara. Het is er, zeker aan de noordkant, weelderiger begroeid dan op de eerdere schiereilanden en ook gecultiveerder. De schapen hebben hier vaak plaats gemaakt voor koeien. Maar met zijn glooiingen, de stille dorpjes en de verspreid liggende huizen vinden we het Ierland, zoals je je Ierland voorstelt. Vaak geldt ook hier weer dat de wegen smal zijn en dat er niet zo veel gelegenheid is tot stoppen. 




Alleen in een wat wijdere bocht kunnen een tegemoet komende auto en onze 2.35 meter brede camper elkaar passeren.
De weilanden liggen hier als een lappendeken in vele tinten groen over de hellingen, van elkaar gescheiden door heggen of muurtjes van gestapelde stenen. Helaas is het deze dagen nog al nevelig, zodat het landschap ook vaak met een zilvergrijs waas is bedekt. Om die grijsheid te doorbreken, kiezen de bewoners opvallend vaak voor kleur op hun huizen. We komen soms bizarre combinaties tegen, die we zelf nooit zouden durven kiezen. Was het helderblauw of fuchsiaroze wellicht in de aanbieding, vragen we ons soms af. 

Vanwege het mistige weer rijden we niet helemaal door naar het puntje van Beara. Daardoor missen we wel Ierlands enige kabelbaan, die – hoog boven zee – mensen naar het eiland Ballynacallagh brengt. Ook hebben we begrepen, dat de kabelbaan op zondag niet zo frequent gaat en dat bovendien eilandbewoners voorgaan. We willen niet het risico lopen op het eilandje te blijven steken! 

De zuidkant van Beara is weer bergachtiger en voert nog door enige kleine dorpjes en steeds is er wel weer een verrassend zicht op een volgende inham of baai. In Glengariff, dat duidelijk op toeristen is ingesteld, wandelen we even rond. Er is een aanlokkelijke tuin op een eilandje, maar ook daar is het weer niet echt geschikt voor. 

 We rijden door naar Bantry. Net als in Glengariff zijn campers er niet echt welkom, gezien de hoogtebarriers. Gezien het wisselvallige weer slaan we ook het tuineiland bij Glengariff over. 


Overnacht

Overnachten doen we net buiten Bantry, op een klein parkeerplaatsje bij het kerkhof. Niet ideaal maar de andere mogelijkheid is slechts de peperdure camping in Ballylickey.
De volgende dag besteden we aan het schiereiland Sheepshead en het daaronder liggende schiereiland met Mizenhead. 


Sheepshead

Het eenzame Sheepshead met zijn uiterst smalle weggetjes zien we eigenlijk alleen in de laaghangende nevel. En dat is jammer, want zeker het uitzicht op de top Seefin moet bij helder weer spectaculair zijn. Hier staand zie je dan links en rechts de oceaan. Nu moeten we het doen met een kruisbeeld en een kopie van de piëta van Michelangelo. 


Mizenhead

Ook Mizenhead lijkt eerst schuil te gaan in de nevel maar gelukkig klaart het tijdens ons bezoek wat op. Mizenhead is het meest Zuidwestelijke puntje van Ierland en dat wilden we na ons bezoek aan Malinhead (de meest Noordelijke punt) natuurlijk niet overslaan. Op deze punt staat een seinstation, waar men vroeger met seinvlaggen boodschappen aan schepen kon geven. Negen mijl in zee ligt op een kleine rots nog een vuurtoren maar die is deze dag echt niet te zien. 

Op Mizenhead, het meest Zuid-westelijke punt van Ierland



Het seinstation is te bereiken via een betonnen loopbrug, die een tamelijk diepe kloof overspant. In de diepte klotst de zee maar het is niet moeilijk voor te stellen, dat het met een flinke wind hier enorm kan spoken. Aan de zuidkant van het schiereiland is de invloed van de warme golfstrook soms al zichtbaar. Her en der zien we zelfs een palm in een tuin. We slingeren verder en komen ook hier door kleine plaatsjes. 

Zoals al vaker tijdens deze reis door Ierland verbazen we ons erover hoe afgelegen mensen in deze dunbevolkte streken wonen en vragen we ons af, waar ze van kunnen bestaan. Toch werden deze eenzame oorden kennelijk duizenden jaren geleden ook al bewoond. Vlak bij Ballydehob komen we als bewijs daarvan nog een hunebed tegen. 


Overnacht: 

In Skibbereen, op de kleine Camping Hideaway. (Campercontact 41905). Achteraf bezien was ook de pier bij Ballydehob een goede overnachtingsplaats geweest. Campercontact 45867. 

Zuidkust

De laatste etappe van de Wild Atlantic Way voert van Skibbereen via Castletownshead, Glandore en Clonakitty naar het einde van deze route: Kinsale De beschrijving wordt wat eentonig: weer komen we langs baaien, kliffen en stranden. 

Langs de weggetjes stan vaak hagen van fuchsia





Steencirkel

Bij Dromberg, niet ver van Glandore, buigen we nog af naar een steencirkel. Dat betekent een kilometer rijden over een uiterst smal weggetje met geen uitwijkmogelijkheden. We komen één auto tegen en die weten we rakelings te passeren. De tegemoetkomende camper op de terugweg zien we gelukkig nog vlakbij het parkeerterrein aankomen, pff.

Old Head of Kinsale

Onze laatste stopplaats op de route is de punt van Old Head of Kinsale. Ook hier staat een seintoren, maar die dateert uit de tijd van Napoleon en maakte deel uit van een ketting van seintorens van Malinhead tot Dublin. Met wimpels en ballen kon de ene toren naar de volgende seinen dat er een of meerdere zeilschepen te zien waren, zodat de Engelsen (die het toen voor het zeggen hadden in Ierland) tijdig maatregelen konden nemen tegen een mogelijke aanval van Frankrijk. Ook is hier voor de kust in 1915 het luxe passagiersschip de Lusetania vergaan, waarbij 1200 mensen zijn verdronken, een gebeurtenis die veel impact heeft gehad op de bewoners van deze kuststreken. 


In Kinsale is een einde gekomen aan onze circa 2500 kilometer lange tocht langs de Wild Atlantic Way, die langs de kust van Ierland loopt van Londonderry tot Kinsale en zoveel mogelijk de kustlijn met al zijn baaien, inhammen en kliffen volgt. We hebben de route verdeeld over twee vakanties en er in totaal ruim 20 dagen over gedaan. 

Overnacht:

Net buiten Kinsale op mixed-parking achter het Charlesfort.  Campercontact 23935.  Een plek zonder voorzieningen maar met mooi zicht op de baai, waar we aan de overkant Kinsale zien liggen. Wandelen naar Kinsale kost 32 minuten. We hadden achteraf gezien ook een plekje kunnen proberen op de mixed parking aan de New Road in Kinsale zelf. 

Kinsale

We staan dicht bij het uit 1677 stammende Charlesfort, dat speciaal door de Engelsen is aangelegd om de ingang van de haven te beschermen, vooral om te voorkomen dat de Fransen en Spanjaarden de haven zouden kunnen gebruiken, in geval van een landing in Ierland. Vanuit het er tegenover liggende Jamesfort kon zelfs een onderwaterkabel worden gespannen naar Charlesfort om zo vijandelijke schepen tot zinken te brengen.  
Gezicht op het dorpje onderaan het fort
Kinsale zelf blijkt leuk en gezellig, zo ervaren we de volgende morgen, als we voor twee uurtjes midden in het centrum parkeren. Het staat bekend als het kleurige stadje en dat klopt wel, gezien de bonte kleuren, waarin sommige rijtjes huizen zijn geverfd. 


Er gaan weliswaar om 10.30 en om 11.15 door lokale vertellers begeleide wandelingen van start bij het Tourist Office maar wij struinen op eigen kracht door de straatjes.  We zien heel wat leuke winkeltjes, talloze restaurantjes en pubs, die ’s avonds  traditionele muziek beloven.  Een prima begin/einde van de Wild Atlantic Way dus. 


Dag 33, 34 en 35  van reis door Engeland en IerlandDag 13, 14 en 15 in Ierland           2, 3 en 4 juli 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten