Big Bend National Park ligt in het diepe zuid-westen van de staat Texas. Op de kaart lijkt het nog wel mee te vallen maar in de praktijk van de Amerikaanse uitgestrektheid betekent het eerst een dikke 250 mijl oostwaarts naar El Paso en daarvandaan nog eens zo’n 350 mijl naar het zuid-oosten rijden om bij dit National Park te komen. We doen er twee ruime halve dagen over. Maar niet voor niets, want daarna brengen we tweeën halve dag in Big Bend door.
18 oktober, woensdag
De rijdagen naar Big Bend National Park beslaan niet de meest inspirerende mijlen van onze tocht. Maar ook die eindeloze wegen horen bij Amerika. We beginnen de woensdagmorgen weer op ons gemak en slaan vervolgens flink boodschappen in bij de Walmart in Benson.
Rijden langs de Interstate
Daarna is het een kwestie van ‘rijden, rijden met het wagentje’ langs de Interstate-10. Het aan ons voorbij trekkende landschap verandert langzaam. De cactussen verdwijnen en maken een tijdje plaats voor wijngaarden en boomgaarden met (waarschijnlijk) notenbomen. Eerst zien we nog wel wat rotspartijen maar later bestaat het landschap in onze ogen vooral uit prairie. De afwisseling komt van enige tradeposts die hun Mexicaanse goederen en vooral hun vuurwerk al vele mijlen van te voren met grote borden aangeven.watertoren onderweg |
Prairie, afgewisseld met . . .. . . |
...... woestijnachtige rotsen |
Tussen Las Cruces en El Paso merken we dat we Texas naderen. “Drink more milk, Eat more Ice”, lezen we op een groot spandoek op een hek naast de weg. Het blijkt het begin van een aantal ranches, die met elkaar duizenden koeien van het bekende zwart-witte Friese type herbergen. We konden er helaas geen foto van maken.
We rijden door tot vlak bij El Paso, waar we en plekje vinden op een ongezellige KOA-camping. Tegelijkertijd gaat ons horloge een uur vooruit.
Overnacht:
KOA-camping El Paso Anthony, 901 South Leisure Fun Road, Anthony, Afrit 0 of afrit 1, linksaf onder de i-10 door en weer linksaf. De camping ligt achter Camping World. De ontvangst is heel vriendelijk maar de camping zelf is niet veel meer dan een ongezellig groot parkeerterrein. Wel grote plekken met full hook-up en met een mooi uitzicht op de heuvels van Franklin Mountains State Park. We betaalden $27, inclusief 10% korting met het bij de camper geleverde KOA-kaartje.
Ongezellige KOA-camping in El Paso
Route:
Wij reden vooral Interstate van Benson naar El Paso |
19 oktober, donderdag
Campers kijken
Nu we zo vlakbij Camper World met een enorme hoeveelheid Amerikaanse campers staan, kunnen we de verleiding niet weerstaan daar even te gaan kijken. Nieuwsgierig stappen we in de enorme campers met slide-outs, complete bankstellen en slaapkamers maar ook in een fors uitgevallen Mercedes-bus. We schrikken van de prijzen, die ruim boven de 100.000 dollar beginnen. Die prijs lijkt des te hoger als we kort na El Paso nieuwbouwhuizen geadverteerd zien (3 slaapkamers, 2 toiletten) beginnend bij 110.000 dollar.Om niet weer de hele dag alleen maar Interstate te rijden, rijden we een stukje terug over weg 28, waar tussen de katoenvelden tot onze verbazing enige wijngaarden zijn. Helaas zijn die in de ochtend niet te bezoeken, zodat we terug rijden richting El Paso.
wijngaard |
Vanaf afrit 34 tot afrit 78 laten we de I-10 letterlijk links liggen en volgen we de lokale weg 20, vlak langs de Mexicaanse grens. De weg voert ons langs arm aandoende nederzettinkjes, waar de handel veelal uit autosloperijen lijkt te bestaan. We zeiden het al eerder: erg inspirerend is het niet.
Later volgen we de Interstate weer tot Van Horn, waarna we – samen met de spoorbaan, waarover goederentreinen met meer dan 100 wagons rijden – via weg 90 naar het zuid-oosten afbuigen. We zijn dan weer een tijdgrens gepasseerd en zetten ons horloge nogmaals een uur vooruit.
Eindeloos lange goederentreinen |
Weer rijden we langs prairiegebied maar, gezien het hekwerk langs de weg, moet dit land van eigenaren zijn. Tot onze verbazing spotten we ergens in dit niemandsland ineens een eenzame, simpele winkel, die nota bene Prada-tassen verkoop.
Na Marfa wordt het uitzicht mooier en rijden we langs heuvels. Bij Alpine houden we het voor gezien en kunnen we op de camping nog een uurtje van de zon genieten.
Overnacht: Op BC Ranch RV Park aan Highway 118 North in Alpine. De camping ligt zo’n 3,5 mijl ten noorden van Alpine. Het is een kleine camping met maar 20 plaatsen, wel met full hook-up. Er is gratis wifi maar met een matige ontvangst. Ook hier weer een heel vriendelijke ontvangst met allerlei informatie over Big Bend en Texas. We betaalden $27, cash. Geen creditcard.
Route:
Rijdag van El Paso naar Alpine |
Big Bend
20 oktober, vrijdag, 21 oktober, zaterdag en 22 oktober, zondag
Onweer, gepaard gaande met forse windstoten houdt ons de nacht in Alpine uit onze slaap, vooral omdat ons toch 6,5 ton zware slakkenhuis flink met de wind heen en weer schudt.
’s Morgens is er in het droge land niets meer te zien van de gevallen regen en regeert de zon weer net zo hevig als in de afgelopen weken.
Naar Amerikaanse begrippen zijn we vanaf Alpine ‘vlakbij’ Big Bend, In de praktijk is het net iets meer dan 100 mijl – dus zo’n 170 kilometer – rijden over weg 118 naar het bezoekerscentrum in het midden van het park. Alsof een camping bij pakweg Valkenswaard zegt, dat het niet ver is naar de natuur van de Ardennen.
Rio Grande
Na een paar uur rijden komen we Big Bend National Park binnen bij de westelijke ingang bij Study Butte; daarvandaan is het zo’n 75 kilometer naar de camping bij Rio Grande Village, aan de oostkant van het park. We rijden naar deze camping (een van de drie plekken in het park waar een voor campers toegankelijke camping is).Onderweg naar Big Bend |
Mexico
Na een plaatsje voor de nacht te hebben vastgelegd rijden we naar de vlakbij gelegen zogenoemde Port of Entry, waar je met een roeiboot de Rio Grande kunt oversteken naar de Mexicaanse oever en daarvandaan met een ezeltje naar het dorpje Boquillas del Carmen kunt. De oversteek blijkt 5 dollar per persoon te kosten en de ezeltocht nog eens 10 dollar per persoon, waarbij ook wel van je verwacht wordt dat je in het dorpje iets eet of drinkt. Als zuinige Hollanders vinden we dit (te) veel geld om even in Mexico te kijken. We houden het dus bij vriendelijk wuiven naar de veermannen, die aan de overkant op klandizie wachten..Rio Grande, tevens de grens met Mexico |
Aan de Mexicaanse kant wachten de 'veermannen' op klandizie |
Boquillas Canyon
Wel rijden we naar de Boquillas Canyon Overlook en lopen we de trail naar het punt waar de rivier de canyon in gaat.Mexicanen proberen toch iets te verdienen aan de toeristen. Onderweg komen we uitstallinkjes tegen met handenarbeid-figuurtjes, die je kunt kopen, evenals wandelstokken. Vertrouwend op de eerlijkheid van de toeristen staat er een bus bij, waarin je het geld kunt doen. Ongetwijfeld steken ze als het donker is de rivier over en komen ze hun verdiensten ophalen.
illegale handel van Mexicanen langs trails in Big Bend National Park |
Rivier, bergen en droge woestijn
Uit de informatie die we bij het bezoekerscentrum hebben gekregen, is ons wel duidelijk geworden, dat je in dit park eigenlijk een 4x4 voertuig of een auto met een hoge bodemvrijheid zou moeten hebben. Die voertuigen kunnen de vele onverharde wegen rijden, die voor ons met de camper onbegaanbaar zijn. Wij kunnen daarom ook niet in alle eenzaamheid overnachten op een van de vele primitieve kampeerplekjes langs die onverharde wegen. Desalniettemin genieten ook wij van de ongenaakbare, ruwe, rauwe en weidse natuur hier, die een combinatie is van scherpe bergruggen en droge woestijn. Net als in andere Nationale Parken zijn we overweldigd door het uitzicht, waarin we 360 graden om ons heen alleen maar ongeschonden natuur zien, Geen bebouwing, geen elektriciteitsmasten, geen ijscokarretje. Het enige menselijke ingrijpen vormen de drie verharde wegen die naar de drie verschillende sferen van Big Bend leiden: de rivier, de bergen en de woestijn.Chisos Basin
Na het gedeelte bij Rio Grande Village bij de rivier verkassen we naar het Chisos Basin, midden in het park. Waar we in Arizona deze reis de rode rotsen hebben gemist, maken we dat hier goed. We lopen de Window-trail en dat pad geeft adembenemende uitzichten op de rode bergen. Een tocht heen en terug naar de ‘window’ tussen twee bergen, waarbij we iedere meter genieten van het uitzicht en de vegetatie.Natuurlijk bezoeken we ook de nabij gelegen Lodge, waar een bezoekerscentrum is, een winkel en we zowaar even wifi hebben om berichten met onze kinderen uit te wisselen.
Ross Maxwell Scenic Drive
Onze laatste dag in Big Bend besteden we aan een rit over de Ross Maxwell Scenic Drive naar de Santa Elena Canyon. Hier zien we de Rio Grande weer en de smalle canyon die het water hier heeft uitgesleten. Jammer genoeg kunnen we de trail naar het hoge uitzichtpunt de canyon in niet afmaken. Het pad voert door een kreek, die meestal drooggevallen is, maar nu door de regenbuien van enige dagen geleden toch meer dan enkelhoog vol water staat. Een voorzichtige ;poging om de kreek door te waden resulteert erin, dat Job bijna tot zijn knieën in de modder weg zakt. We keren dus op onze schreden terug. Later horen we dat er verderop bij de kreek toch een oversteekbare plek is. Die hebben wij dus gemist. Santa Elena Canyon. De Rio Grande slijpt zich hier tussen de rotsen door |
Woestijn
We rijden dezelfde weg terug en stoppen bij diverse uitzichtpunten, die overzicht geven op het woestijngebied hier. Big Bend ligt in het noordelijke deel van de Chihuahua woestijn, een van de woestijnen, die zich vanaf zuidelijk Californië oostwaarts tot in Texas uitstrekken, slechts hier en daar onderbroken door prairie en wat land- of tuinbouw. Ook hier is die woestijn geen zandbak maar meer een uitgestrekte vlakte rotsachtige grond, bedekt met cactussen en andere planten, die in zo’n heet en droog klimaat willen gedijen.Ranches
We lopen nog een trail naar de restanten van enige boerderijen, die hier van circa 1915 tot 1935 hebben gestaan. Eigenaren hadden het land weten te irrigeren en verbouwden er van alles, variërend van tarwe tot meloenen. Toen Big Bend een Nationaal Park werd zijn zij vertrokken en nam wilde vegetatie al snel de gronden weer in bezit.restanten van een rond 1950 verlaten ranch |
Uitzichtpunt bij de Mule Ears |
Het was imponerend. Genieten doen we nog wel 's avonds van de duisternis. Omdat er ook nauwelijks bewolking is, zien we een onvoorstelbare hoeveelheid sterren. Big Bend is er beroemd om. Overigens is het wel donker maar niet echt stil. Van zonsondergang tot zonsopgang geven duizenden onzichtbare krekels en andere insecten een doorlopend concert van getsijlp en gepiep.
Tip: Algemene informatie over Big Bend National Park is te vinden op de site van Ontdek-Amerika.nl
Overnacht:
- Een nacht op Rio Grande Village RV Park. Er waren kennelijk problemen met de watervoorziening, want deze RV-camping kon alleen elektriciteit aanbieden en geen hook-up aan water en afvoer. Aangepast tarief nu $28 in plaats van $36. De eenvoudige camping Rio Grande Village was gesloten.
- Twee nachten op de camping Chisos Basin. Hoewel de camping stond aangekondigd als ‘vol’, zijn we op aanraden van een vriendelijke parkranger toch de camping opgereden. Tussen 9.00 en 11.00 uur ’s morgens vertrekken er namelijk vaak mensen en komen er wel enige plekjes vrij. Zonder geluk vaart niemand wel en zo vonden wij toch een plekje voor twee nachten en stonden we als senioren met onze camper tussen de kleurrijke koepeltentjes van fitte, hippe jonge mensen. Tot 15 november geldt hier first come-first serve. Van 15 november tot 31 mei kun je reserveren en dat is dan ook zeer aan te bevelen, zeker in het weekend. Deze camping is bereikbaar voor campers tot 24 feet, hoewel een foot meer ook nog wel gaat. Voor grotere campers zijn de bochten op de camping echter niet te nemen. Kosten $14.
Route
Van Alpine naar de West-ingang van Big Bend NP. In het park naar Rio Grande Village, terug naar Chios Basin en naar de Elena Cayon aan de West-zijde. Het park uit richting Marathon. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten