Marokko: ferry en plateau du Rekkam

Dag 1, 2 van reis door Fascinerend  Marokko 

Als een een geel-bruine moederkloek rijdt de MAN-truck van Hans en Nancy van Far Est Expeditions door het drukke verkeer van de Spaanse enclave Mellilla en later de eerste kilometers door Marokko. Behoedzaam loodst hij ons en onze twaalf mede-camperaars als een sliert witte kuikens achter zich aan vanaf de ferry naar de overnachtingsplaats en de grens met Marokko en daarna verder het land in.

Nee, we zijn geen van allen fan van groepreizen en zeker niet van rijden in konvooi maar in ons hart zijn we maar wat blij ons deze eerste kilometers en bij de lastige grenspassage onder de ervaren vleugels van de onverstoorbare en doortastende Hans en Nancy te weten. Onder hun leiding en aanwijzingen vertrekken we de volgende morgen heel vroeg naar de grens, vullen we formulieren in, worden we uiteindelijk Marokko binnen gelaten en gaan we snel daarna en masse geld pinnen. 

We kijken intussen ons ogen uit op de rommelige aanblik van de stad Nador. We zien half afgebouwde huizen, kris-kras rijdende auto’s en fietsen uit vele bouwjaren, volgestouwde karretjes met een ezel ervoor, hoog opgetaste brommers, fruitstalletjes, samenklittende taxi’s, mannen en vrouwen in lange gewaden en veel rommel langs de kant van de weg. Het is een aanblik, die zich in de volgende plaatsen op onze weg herhaalt. 

Maar tussen deze plaatsen ontrolt zich voor ons het landschap met schaars begroeide bergen en weidse vlaktes, waarop kleine kuddes schapen grazen, afgewisseld met zo nu en dan boomgaarden en plantages. 

Onderweg. Niet overal is het rommelig. 

De eerste 150 kilometer in Marokko rijden we onder aanvoering van Hans en Nancy nog achter elkaar aan totdat we in Oujda allemaal onder leiding van Nancy een Marokkaanse simkaart voor een (reserve)telefoon kunnen kopen, alsmede een simkaartje voor onze mifi of dongel. Voor ca. 15 euro kunnen we met 10 GB internettegoed voorlopig vooruit. Geduld hierbij is een schone zaak, want het blijkt een tijdrovende klus om dit voor ons allemaal voor elkaar te krijgen. 

Het is echter noodzakelijk, dat we allemaal een werkende whatsapp hebben via het Marokkaanse sim-kaartje. Zo kunnen belangrijke mededelingen voor de groep gemakkelijk en snel worden gedeeld. Het is daarbij niet de bedoeling de groepsapp te gebruiken voor niet-terzake doende mededelingen. 

Wildcamp op Plateau du Rekkam

Zoals het een goede moederkloek betaamt laten Hans en Nancy hun kuikens - ons dus -  hierna allemaal vrij om onze weg zelfstandig en in eigen tempo te vervolgen, totdat we elkaar 100 kilometer verder weer zien op de bijzondere overnachtingsplaats op het plateau du Rekkam. Na de eerste kennismakingsmiddag en de dag van de overtocht vormt dit wildcamp het einde van deze eerste echte en ook lange reisdag door Marokko. En zo staan we, weid opgesteld, met z’n allen op een onafzienbare vlakte in absolute stilte en in echte duisternis. Boven ons zien we met het blote oog de ontelbare sterren van het melkwegstelsel. 

Hans en Nancy kennen de eigenaar van de grond persoonlijk. Hij schijnt deze voorheen openbare grond van de koning te hebben gekregen vanwege zijn inspanningen voor de plaatselijke veeteelt, althans, zo is het verhaal. De man komt al gauw poolshoogte nemen, begroet Hans en Nancy hartelijk en zorgt zelfs 's nachts voor bewaking op deze verlaten plek. 

Onderweg langs de N19

Wildcamp op het Plateau van Rekkam

Overnachten op het Plateau van Rekkam; de zon gaat bijna onder. 

Ferry, Routeboek en Garmin

Zo moeilijk is dat zelfstandig de weg vinden overigens niet verlopen, want de vorige dag, tijdens de 4 uur durende ferrytrip van Motril naar Melilla, heeft Hans bij iedereen in de Garmin een kaartje van Marokko geïnstalleerd met daarin de gehele route van deze reis en alle waypoints van iedere reisdag. Ook hebben we allemaal een landkaart van Marokko en een routeboek gekregen met daarin de route voor de komende drie weken met onder meer de coördinaten voor de overnachtingsplaatsen. We hoeven dagelijks slechts een of meerdere waypoint in te vullen en te rijden. Een kind kan de was doen. 

Op de ferry van Motril naar Melilla

Spanje verdwijnt langzaam. De reis gaat beginnen!

Tenslotte hebben we allemaal een sticker van Expedition Far East op de camper geplakt gekregen, zodat we herkenbaar zijn als groep. Jammer genoeg was de zee tijdens de dag van de overtocht onrustig, zodat een aantal van ons wat wit om de neus deze uren heeft uitgezeten. Maar afgezien daarvan konden we deze uren ook allemaal gebruiken om nog wat nader met elkaar kennis te maken. 

Ontmoeting op strand van Motril

Het was tenslotte nog maar een dag eerder, dat we elkaar allemaal hebben ontmoet op het strand van Motril. Twaalf koppels, die met enige spanning beginnen aan deze reis door fascinerend maar voor ons onbekend Marokko.

Kennis maken op het strand van Motril

We stellen ons aan elkaar voor tijdens een kennismakingsrondje en Hans heeft uitgebreid verteld over de reis, die we maken en de werkwijze. Iedere avond is er een korte briefing in staande receptie. Hans geeft dan uitleg over de route van de volgende dag met de bezienswaardigheden onderweg en geeft advies over de vertrektijd en reistijd. 

Er is veel vrijheid maar tijd is tijd, zo is ons wel duidelijk gemaakt. Er wordt van ons allen zelfredzaamheid maar ook onderlinge behulpzaamheid verwacht en – om in Hans’ woorden te spreken – als we om kwart over een vertrekken naar de ferry, dan wordt iedereen geacht klaar te staan en niet een kwartiertje later. De afspraak lijkt wat strikt maar we kunnen ons er goed in vinden. Het voorkomt immers de ergernis van het onnodig op elkaar moeten wachten. De kennismaking wordt besloten met een gezellige borrel bij de truck van Hans en Nancy.

borrel bij de truck van Nancy en Hans

                                                                          
                                                                          Lees verder in Figuig en Meski