Grenzen overschrijden met slakkengang

Er loopt bijna een rechte weg van Minsk naar Moskou maar helaas kunnen we als Europeanen niet via die weg Rusland in. We moeten terug naar Letland om via dat land Rusland in te gaan. Het betekent twee maal een moeilijke grensovergang passeren. Het zijn enerverende belevenissen die veel van ons aller geduld vergen maar later goed zijn voor mooie verhalen. 


Van Wit-Rusland naar Letland

Het begint al goed als we vanaf ons mooie plekje bij het Braslow Lake in Wit-Rusland op dag 10 ‘s morgens vroeg in colonne vertrekken naar de dichtstbijzijnde grenspost. Grenzen nemen we immers gezamenlijk. De grensbewaking daar stuurt ons echter linea recta terug. Nee, daar kunnen we de grens niet oversteken, dat kan alleen via de grenspost in de hoofdweg R20. Het betekent een omweg van zo’n 100 kilometer, die we gedwee in colonne achter Hans’ truck afleggen. Dan begint er een lange soap van wachten, formulieren en stempels. Als we eenmaal bij de grenspost zijn, worden we weer drie kilometer terug gestuurd om ons te registreren. Nieuwe regel sinds januari, zo begrijpen we. Braaf draaien we allen om. Eenmaal ter plekke worden we naar de kantoortjes aan de overkant gestuurd en daar meteen weer terug te worden verwezen naar het punt waar we eerst stonden. Een man met een blocnote noteert al onze kentekens. 

Met een paar campers tegelijk mogen we vervolgens steeds doorrijden tot de eigenlijke grenspost. Daar begint het grondige checken van onze paspoorten, groene kaart, kentekenbewijs. Nadat ook nog een beambte in de camper heeft gekeken en een andere man met hond in de camper heeft gesnuffeld, rijden we Wit-Rusland uit. 


Letland in

Nu volgt de grens met Letland. We vullen formulieren in en wachten weer geduldig. Ook hier worden onze paspoorten en autopapieren aan een grondige en langdurige inspectie onderworpen. Vrouw met hond komt ditmaal in de camper en kijkt in kastjes en koelkast. Gelukkig wordt onze kaas niet ontdekt maar anderen moeten hun melk, kaas, yoghurt en een rookworst inleveren. Andere reisgenoten hebben een en ander verstopt, zodra dit bekend wordt. We worden nogmaals teruggestuurd, omdat we nog een van de vier stempels missen op een van de formulieren maar dat geeft een aardige beambte ons alsnog. 

Zo staan we uiteindelijk om half vier ‘s middags als een van de eersten van de groep in Letland. Later blijkt de laatste van de groep pas rond zes uur zo ver te zijn. Het zijn ervaringen, die we nemen zoals ze komen. De (mogelijke) ergernissen van vandaag zijn immers de mooie verhalen van morgen. 

Na al dit wachten voelt de camperplaats bij een in aanbouw zijnd vakantiepark bij Rezkne in Letland als een verademing. Ook dit park ligt aan een meer. 


We blijven er een dag (dag 11) staan om van de grenspassage bij te komen voordat we de volgende hindernis nemen: de grens met Rusland. 


Dag 10 en 11 
Overnacht: Op camperplaats bij vakantiepark bij Rezekne 
Gereden: Van Braslow via de grens in R20 tot Rezekne 265 kilometer 


Rusland in

Dag 12 is het zover: we gaan Rusland in. Het wordt weer een dag, die het uiterste van ons geduld vergt. Wederom zijn we in een lange sliert ‘s morgens vroeg achter Hans’ truck aan gereden en staan we om 9.00 uur klaar om de EU weer te verlaten. Na langzaam opschuiven en lang wachten mogen we onze paspoorten, rijbewijs, kentekenbewijs en groene kaart inleveren, waarna er een man mee in een kantoortje verdwijnt. Na een tijdje krijgen we alle papieren weer terug en kunnen we rond half een de EU uit rijden. 

Dan begint het nog grondiger Russische ritueel. We zien weliswaar veel geelgejaste en hoog bepette functionarissen en beambten maar wat die precies doen is ons niet duidelijk. Jammer genoeg mogen (en durven) we er ook niet fotograferen. We doden de tijd met lezen en breien.




Camper invoeren

Weer schuiven we heel langzaam, camper voor camper, door in de rij, waar iets te declareren valt. Onze campers moeten namelijk worden ingevoerd en dat nemen de Russen serieus. Weer vullen we papieren in en later blijkt dat de door ons ingevulde gegevens minutieus worden ingetikt in een computer. Het opgegeven registratienummer wordt onder de motorkap gecheckt, met spiegels wordt gekeken of er niets onder het voertuig hangt. Twee man komen binnen, vragen alle kastjes open te maken en nemen foto’s. Er worden zaken geprint, fotokopieën gemaakt en de foto’s toegevoegd aan een dossier. De hele procedure duurt een half uur per camper. Om vijf uur ‘s middags rijden we als een na laatste van onze groep opgelucht Rusland binnen. 

Gelukkig is het dan niet ver meer rijden naar onze overnachtingsplaats bij een vakantiepark, ook weer aan een meer gelegen.




Dag 12
Overnacht; Op parkeerplaats bij vakantiepark aan de M12 
Gereden: 145 kilometer 



Dag 13 

Naar Velikiye Luki


Omdat de reizen van Expedition Far East erop gebaseerd zijn dat de deelnemers met elkaar kunnen communiceren via whatsapp, is een internetkaartje onontbeerlijk. We rijden daarvoor gezamenlijk naar Velikiye Luki, de eerste wat grotere plaats. Binnen een paar uur hebben we met Hans’ hulp allemaal een Russisch simkaartje van MTC. Voor nog geen (omgerekend) 10 euro kunnen we in een maand tijd maar liefst 20 GB aan internet verbruiken! 

Zo goed als dat is geregeld, zo slecht zijn her en der de wegen. We slalommen soms langs kuilen en gaten. In onze ogen is deze uithoek van Rusland echt armoediger en slechter onderhouden dan we in Wit-Rusland zagen, waar alles juist schoon, heel en opgeruimd leek. We doen wat boodschappen in piepkleine winkeltjes en een simpele marktkraam. Achteraf had dat ook gemakkelijker gekund, want we spotten ook nog een redelijk gesorteerde supermarkt. Goed om te weten voor de volgende keer. 
Eenvoudige huizenblokken


Het landschap is tot dusverre weinig spectaculair; veel gemengde bossen van naaldbomen en berken, afgewisseld met wat golvende landerijen. Net als in Wit-Rusland zien we ook hier her en der houten huizen in het land liggen. Ze maken over het algemeen een schameler indruk dan we eerder zagen.
Simpele houten huizen, vaak met een berg stookhout op het erf


Eindeloze bossen 
Onderweg naar Moskou overnachten we een eindje na Velikiye Luki op de parkeerplaats van een groot tankstation. Daarna wachten ons nog zo’n 400 kilometer tot Moskou. 



Dag 13
Overnacht: Bij tankstation, voorbij Velikiye Luki 
Gereden: 135 kilometer

2 opmerkingen: