Naar de muur van Hadrianus

Er is weinig nieuws onder de zon. Heersers houden van muren om hun rijk tegen ongewenste indringers te beschermen. Zo beval de Romeinse keizer Hadrianus zo’n 1900 jaar geleden de bouw van een muur om het Noorden van zijn rijk in Brittannië te beschermen tegen invallen van barbaren. Restanten van die muur, die dwars door het land van Carlisle naar Newcastle liep, bestaan nog en die gaan we bekijken. 

Dag 3, 4, 5           2, 3 en 4 juni 

We rijden met de camper van Wetherby naar het Noorden, naar de Muur van Hadrianus. Dat wordt een mooie tocht met weidse uitzichten. Hier en daar bloeit brem en het fluitekruid zet de bermen in schuimend wit. De ook al witte meidoorn vormt hagen langs de uitgestrekte weiden, die de golvende heuvels bedekken. Dit is het land van schapen en vee. 


De Muur van Hadrianus

De Hadrianus Wall volgt in een zo recht mogelijke lijn de toppen van de heuvels en gaat dus met het landschap op en neer. Vlakbij de muur loopt de weg B6318 en die volgen we van Chester tot Greenhead, tevens het mooiste stuk. 
Stoppen op de smalle weg mag niet maar even bezijden de weg liggen restanten van Romeinse forten, die je kunt bezoeken. Daar zijn ook parkeerplaatsen, waarvandaan je een stuk vlak langs de muur kunt lopen. Over de weg rijdt iedere twee uur een bus, die je eventueel weer naar je beginpunt terug brengt. 


Wandelen langs de Muur

Wij kiezen de volgende dag voor een rondwandeling vanaf de camping, en die laat ons heuvel op – heuvel af langs de muur lopen en soms enigszins klauteren. Het is er weliswaar niet zo druk als destijds bij de Preikestolen in Noorwegen maar op deze zonnige zaterdag kiezen toch flink wat Engelsen voor deze populaire wandeling.


De Muur van Hadrianus slingert zich over de heuvels

Het restant van de muur is soms nog maar een meter hoog en met gras begroeid

Op sommige stukken is de muur maar smal maar de restanten laten zien dat hij oorspronkelijk wel drie meter breed geweest is. De Romeinse wachten op de muur moeten elkaar hebben kunnen groeten, want al wandelend zien we voor en achter ons de muur zich van heuveltop naar heuveltop uitstrekken. 


Public footpaths

Het leuke van wandelen in Engeland is, dat je via public footpaths over ongebaande paden en door weiden loopt. Soms moet je een hek open doen (en weer sluiten) of via een laddertje over een muur klimmen. Zolang er jaarlijks iemand over zo’n vaak eeuwenoud pad loopt, blijft de eigenaar verplicht dat recht van overpad voor wandelaars te geven, zo is ons ooit verteld. En enthousiaste wandelaars zorgen er wel voor dat zo’n pad belopen blijft! Dat geldt zeker voor de voetpaden rondom en bij deze Hadrianus Wall. 
Met een trapje over muurtjes klimmen


Wandelen langs een public footpath

Een wegwijzertje wijst aan waar het voetpad loopt

Vindolanda

Het tweede deel van de wandeling brengt ons bij Vindolanda. Hier zijn de opgravingen te zien van de vroegere Romeinse legerplaats, compleet met soldatenverblijven, huizen, winkels, een badhuis en openbare toiletten.
Opgravingen in de Romeinse garnizoensplaats Vindolanda
In het bij de opgravingen horende museum is niet alleen en grote collectie schoenen van Romeinse soldaten, vrouwen en kinderen te bewonderen maar ook afdrukken van hier opgegraven ‘brieven’. Deze unieke Vindolanda-tablets zijn heel dunne houten plankjes, waar met inkt door gewone Romeinen destijds berichten en boodschappen zijn geschreven. Voor ons onleesbaar maar voor wetenschappers heel interessant, omdat ze een beeld geven van het dagelijks leven van die tijd. Zo is er een uitnodiging van een Romeinse vrouw aan een vriendin voor haar verjaardag! 

Na een rondwandeling van in totaal zo’n tien kilometer zijn we weer terug bij de camper. 


Rijden door een natuurlijk Park

Het bezoek aan de muur van Hadrianus is ook het meest Noordelijke punt van deze reis. Het zwaartepunt van onze ‘sentimental journey’ ligt namelijk in Yorkshire en daarom rijden we de volgende dag terug naar de kust van Oost-Yorkshire. Dat wordt ook weer een afwisselende tocht. Grote stukken voeren door een gebied, dat er bijna uit ziet als één groot park. Groene weiden vleien zich tegen de heuvels en worden omzoomd door groepjes bomen of bosschages. Her en der staat een oude boom majestueus in de hoek van zo’n met stenen muurtjes afgezette weide. Eronder grazen schapen. Een landschapsarchitect had het niet mooier kunnen ontwerpen. En ook langs deze wegen bloeien het fluitekruid en de meidoorn. Soms lijkt een boer zin gehad te hebben in wat afwisseling in het landschap en heeft hij zijn grond ingezaaid met boterbloemen, die nu uitbundig geel staan te bloeien. De enkele dorpjes onderweg lijken zo te kunnen figureren in een aflevering van Midsomer Murders. 





Langs de B6277 stijgen we en zijn de bomen, struiken en meidoorns verdwenen. Hier zijn de heuvels slechts bekleed met stug gras en zijn er ook nauwelijks boerderijen te zien. En zoals de Romeinen vonden dat de kortste weg tussen twee punten een zo recht mogelijke lijn was, zo vonden de wegenbouwers dat eeuwen later ook. Hier doet men niet aan haarspeldbochten om hoogte te overbruggen. Soms gaan we dus in een rechte lijn met hellingen tot 14% omhoog of omlaag. 
Het laatste stuk van Barnard Castle naar Redcar is minder spectaculair. Maar ons plaatsje aan zee bij Marske by-the-Sea maakt dat meer dan goed. 




Gereden route 

  • Heen: van Westherby via de A168 langs de A1 naar Scotch Corner, Vervolgens de A68 en A69 naar Hexham. Daar zoeken we de B6318 op, die de Muur volgt. Gereden 195 kilometer. 
  • Terug: Naar Greenhead en vervolgens via Haltwhistle via ‘witte’weggetjes naar Alston. Verder via de B6277 naar Barard Castle. Daarvandaan gaan we via de A67 naar Stockton en de A66 naar Redcar. 

Overnacht: 

  • Twee nachten op Camping Hadrian Wall, een stukje voorbij Vindolanda. Een kleine, particuliere camping. Het is bankholidayweek en dus geldt een hoogseizoenplaats van 21 pond per nacht. 
  • Overnachtingsplaats aan zee bij Marske by-the-sea. Campercontact no. 29972. 


Weer: Zonnig en soms winderig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten