Bursa en omgeving

 

Dag 5 en 6

Heel gemakkelijk gaan we deze dagen per bus naar Bursa en de omgeving. In de bus vertelt deNederlandstalige gids Julia uitgebreid over de oude en de nieuwe geschiedenis van Turkije. Volgens haar is de meerderheid van de bevolking veel minder conservatief dan de laatste verkiezingen deden vermoeden. 

Wat al eerder en ook in de deze stad zoal opvalt,  zijn de winkeltjes met grote reklameborden. Natuurlijk willen ze opvallen en dat lukt zo dus aardig.De inflatie is torenhoog, de Turken moeten wel zuinig zijn met hun uitgaven, dus alle omzet is voor de vele neringdoenden meer dan welkom. 

Wij bezoeken de prachtig versierde Groene grafkapel, waarin een Ottomaanse sultan en zijn familie hun laatste rustplaats vonden. Voor de ingang houdt een strak kijkende wachter de wacht. Binnen vallen vooral de mooie tegeltableaus op. 

Vervolgens gaat de tocht naar de Groene moskee en later nog de Grote Moskee. Voor de deur de schoenen uit en voor de dames betekent het het hoofd bedekken. Met name het bezoek aan de Grote Moskee lijkt voor de mensen hier ook een gezellig uitje te zijn. We zien zeker mensen bidden maar tegelijkertijd ook de vrouwen in een nis gezellig met elkaar kletsen, terwijl de kinderen rondrennen.

Onze gids voert ons door de straatjesen gelukkig is er ook tijd om zelf door de straatjes en langs de winkeltjes te lopen. Het blijft bijzonder  te kijken naar alle feestjurken en de kleding voor jongejes om hun besnijdenis te vieren. 

Ons bezoek eindigt deze dag in een karavanserais, vroeger vooral een handelsplaats, waar kooplieden konden overnachten. Tegenwoordig herbergen de vroegere slaap- en opslagverrtrekken vele winkeltjes. 

Pannenkoeken in Cumalikizik

De volgende dag brengt de bus ons ’s morgens naar Cumalikizik, waar vrouwen al bezig zijn met het deeg voor pannekoekjes. Als ontbijt krijgen we vier verschillende versies, onder meer gevuld met kaas, met aardappelen of met spinazie. Een stevige maaltijd!

Het plaatsje staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. Via een hobbelig stenen straatje gaan we naar boven. We komen door een heel smal straatje , bewonderen de houten huizen en gaan hier ook de eenvoudige moskee binnen. Het plaatsje lijkt ook zeker van de toeristen te leven.

Terug in Bursa wacht ons nog een stevige lunch met kebab.

Daarna bezoeken we nog een eeuwenoude boom met enorme zijtakken.

 

Overnacht deze dagen: Nefe Dagyenice Caravan Park. Een gloednieuwe recreaiebedrijf met huisjes en camping. Het geheel is nu nog sfeerloos. Demeeste campers staan bij elkaar op een steenachtig veld.

 

Dag 7 en 8

Op dag 7 rijden we van de wat sfeerloze camping bij Bursa naar Burhaniye/Oren

Onderweg zien we in het dorp Golyazi alweer zo”n eeuwenoude boom.  Deze heeft ook nog een tragische romantische geschiedenis al la Romeo en Julia. Een Turkse jongen en Grieks meisje zouden hier allebei de dood hebben gevonden, omdat de broer van het meisje de jongen doodstak. Het meisje hing uit verdriet daarna zichzelf op aan een tak van de boom.

In het dorpje zien we verder nog mooi versierde boten, die duidelijk hoopvol wachten op toeristen, die wel een tochtje willen maken. Dagelijkse realiteit zijn echter deze dag de vissers, die met kleine bootjes de zee opgaan en ’s morgens met hun vangst terug komen.

De route voert  verder langs de uitstekende D573 n D565.  Goede wegen maar eigenljik ook wel een beetje saai om te rijden. 

De camping in Burhaniye maakt veel goed.  We staan heerlijk onder de bomen,  vlak aan zee.

Dag 8

De volgende dag hebben we een heerlijk luie zondag, die begint met een ontbijt in het restaurant, vlak aan zee. Verder lekker zwemmen en wandelen naar het dorpje. 

Overnacht: Camping Altin Camp

 

Dag 9

Op maandag is er een grote regionale markt in Burhaniye. A en ik gaan er samen met een  stel in een taxi naar toe. Het blijkt een enorme markt, waar de goedkope kleding door de kooplieden in grote balen wordt aangevoerd. Ik scoor er twee luchtige flodderjurkjes voor samen (omgerekend) 10 euro. De groente- en fruitmarkt is ook hier weer een lust voor het oog.

De taxi brent ons weer terug naar de camping en rond 11 uu rijden we de camping af, op weg naar Bergama. We kiezen voor de weg door de bergen maar bezoeken eerst nog even het stadje Ayvalik. Het parkeren op het aangewezen parkeerterrein, net buiten het centrum blijkt met eerdere campers best wel lastig maar met wat heen en weer steken vinden we toch een plekje. We wandelen langs de boulevard naar het centrum. Hek komt goed uit dat het lunctijd is, want dat geeft goed excuus om de plaatselijke specialiteit te eten: de orginele ayvalik-tosti. Dat blijkt een enorme tote te zijn, bestaande uit twee flinke, sevige boterhammen, kaas, pittige worst, augurk en tomaten. Het is een hele hap maar smaakt prima.

Darna volgt een leuke rit door de bergen en langs vele olijfbomen en pijnbomen.

Einde van de middag zijn we op de camping bij Hotel Berksoy in Bergama. Die bereiken we na een preciese tocht door zeer nauwe, deels onverharde straatjes door het centrum van de stad. Het past soms maar net maar we bereiken de camping zonder schade.  

Overnacht: Borksoy Hotel Camping

 

 

 

 

Turkse grens over en naar en van Gallipoli

 Dag 2,  3 en 4

Natuurlijk is een paspoort onmisbaar als je naar het buitenland reist maar voor Turkije geldt dat nog in sterkere mate. Liefst drie keer moesten we ons paspoort laten zien aan de Bulgaars/Turkse grens. Geduld is bij dit alls een schone zaak.  Een keer moesten we daarbij uit de auto, omdat er een foto van ons gezicht moest worden gemaakt. 

Eenmaal doorgelaten wachtte het volgende loket, waar – met ons paspoort – ook het kentekenbewijs plus de echt groene ‘groene kaart’, oftewel het verzekeringsbewijs werd gecontroleerd. Daarna kwam het vriendelijke en beleefde verzoek om de kastjes in de camper te openen. Aangeraakt werd er niks maar gekeken wel. 

Kort na de grens kun je bij verschillende automaten Turks geld pinnen.  Ook is er een winkel, waar je een simkaart voor je telefoon kunt kopen. Er is keuze tussen drie maatschappijen, die ieder verschillende mogelijkheden aanbieden voor een kaartje dat 30 dagen geldig is maar je na afloop daarvan kunt bijvullen. Voor bijna 70 euro mag ik in 30 dagen 50 GB verstoken. En ja, bij het afsluiten daarvan is het paspoort weer onontbeerlijk.

Een paar kilometer verderop kunnen we een HGS-kaart voor de tolwegen kopen. Formulier invullen, weer paspoort tonen en een bedrag in lira’s betalen (cash) en ook die formaliteit is geregeld. .

Daarna volgt de ca. 260 kilometer lange tocht naar de camping op het schiereiland Gallipolli. De weg is prima, voor het grootste deel een snelweg met vier banen.  Heel interessant door het golvende landschap is de tocht niet, die voornamelijk voert langs cultuurgronden. De zon zindert boven de droge gronden. De zonnebloemen zijn uitgebloeid, graan is van het land, het gras is geel en dor.

Het plaatsje onder de olijfbomen op de camping is een verademing.

Slag bij Gallipolli

Dag 3

De volgende dag is een vrije dag, die we invullen door naar de monumenten  te rijden die herinneren aan de Slag bij Gallipolli in de Eerste Wereldoorlog.  Het wordt ook wel de Dardanellenveldtocht genoemd. Ik had nooit eerder van die slag gehoord,  maar het is in 1915-116 een grote slag geweest tussen de Geallieerden, lees VK, Frankrijk, Australië en Nieuwe-Zeeland,  tegen het Ottomaanse Rijk. Het ging erom Istanbul te veroveren en een zeeroute naar Rusland veilig te stellen. Uiteindelijk zijn er aan beide zijden zo’n 250.000 mannen gesneuveld. Tegen de verwachting van de geallieerden in werd het een Turkse overwinning en deze geldt hier als het begin van de Turkse Republiek onder Atturk. Op het schiereiland zijn voor beide zijden van het conflict grote monumenten opgericht. Helaas zijn enige musea die aan de slag zijn gewijd deze dag gesloten. Maar bij het Turkse monument is het drukmet families die daar enthousiast selfies en foto's met de hele familie maken. Het is morgen ook nationale feestdag, waarbij het begin van de Republiek Turkije wordt herdacht en gevierd. 

Monument in dorpje

Gezicht op zee

Dorpje onderweg op het schieriland

Monument voor de gevallenen uit het Verenigd Koninkrijk

Deel van het monument voor de Turkse strijders 

Monument voor de Turkse strijders. Let op de vlaggen. 

Samen met  A en B maken we er in mijn camper een tochtje over het schiereiland van.

 Overnacht: Kum Hotel en Canping in Eceabat.

N40.15903 E26.24756

Dag 4 is weer een rijdag. We hadden graag overgevaren met een ferry over de Dardanellen.  Omdat het 30 augustus, nationale feestdag, is vaart deze ferry echter niet. Sterker, alle scheepvaartverkeer over de Dardanellen is stil gelegd vanwege een bijzondere zwemwedstrijd.

Het wordt dus de nieuwe Cannakkale 1915-brug. Dit is een kolossale hangbrug met een totale lengte van 4608 meter en een hoofdoverspanning van 2023 meter. D pylonen zijn 318 meter hoog en het wegdek lig meer dan 80 meter boven het wegdek. Volgns de Turken zlf de grootste hangbrug ter wereld. De tol kost 260 lira.

De grote Cannakale hangbrug

Daarna volgt weer een lange rijdag die best veel lijkt op de eerdere rijdag. Een goede weg maar niet een interessant landschap. De zon schijnt weer meedogenloos De term ‘koperen ploert’ is zeker van toepassing en helaas zijn er langs de snelweg nergens beschutte parkeerplaatsen.  Onze koffie- en lunchstop zijn dan ook noodgedwongen op wat rommelige terreinen in de buurt van brandstofstations.

We maken een ommetje naar het plaatsje Trilye, een oud vissersplaatsje. Althans, we denken dat 30 kilometer er naar toe een ommetje zal zijn. Dat is een misrekening. Het weggetje is smal en bochtig en heeft een slecht wegdek. Bovendien komen we zeker tien enorme vrachtauto’s tegen, waarbij we elkaar maar net kunnen passeren. Gemiddelde snelheid: 30 kilometer. Als we na een uur na eindeloos veel bochten eindelijk in het plaatsje aankomen en een parkeerplek vinden na door de nauwe hoofdstraat naar een boven te zijn gereden, ben ik het echt zat.  Desalniettemin wandelen we door het dorpje, dat zeker schilderachtig aan zee ligt, eten een ijsje en beginnen dan aan de terugtocht.

Een ijsje in Triyle

Haventje in Trilye

Die voert langs een wat breder weggetje met de nodige bochten. Broer A neemt mijn stuur over. Schoonzus B volgt ons in hun camper. Na een doortocht door het drukke centrum van Bursa en een laatste smal en steil weggetje staan we op onze camping voor de volgende dagen.

Niet alleen voor ons maar voor vele leden van de groep was het vandaag een lange en vermoeiende dag, waarbij de laatsten pas tegen 8 uur (en dan is het al donker\) binnen komen rijden.

Overnacht: NEFES Dagyenice Cravan Park

N40.13177 E28.93809.

Een enorme gloednieuwe camping met plaatsen op stenen terrassen. Ook is er een veld voor campers.

 

Route van Limburg naar Turkije in 10 dagen

 Wie naar Turkije wil, moet ver reizen. Dat doen we dan ook maar wel zoveel mogelijk via de snelste weg. Tien dagen trekken we uit voor de door Google Maps aangegeven route van Limburg naar Harmali in het Zuiden van Bulgarije. In de praktijk kunnen we wat rustdagen invoegen.

 

Dag 1

Bij zo'n lange aanrijroute is altijd het dilemma of je snel over de autoweg wilt gaan en tol wilt betalen of dat je een tolvrije route kiest en de extra tijd voor lief neemt. We besluiten de tolwegen niet te vermijden. Het eerste deel door Duitsland doet dat dilemma zich ook niet voor.  Zonder files zoeven we dan ook via Keulen en later de A3 (wel veel wegversmallingen in verband met onderhoud aan de weg) naar Wurzburg en nog 100 km verder. Heel interessant is de route niet maar opmerkelijk is wel dat de wevrijwel alle kilometers aan beide zijden groen is gestoffeerd met bomen en struiken.

 

Overnacht:  in Hochsadt an der Arsch. https://www.campercontact.com/nl/duitsland/beieren/hochstadt-an-der-aisch/101878/parkplatz-aischwieze

Gereden 486 km

 

Dag 2

Gereden naar Regensburg. Mooie stad aan de Donau. We bekijken de Dom en lopen rond in het gezellige centrum en langs het water . Jammer genoeg is er deze zaterdag geen orgelconcertje om 12.00 uur in de fraaie gotische kerk.

We rijden nog een stukje verder naar een camperplaats in Landau an der Isar, Overnachtingsplaats uit Park4Night. :

Geparkeerd in Regensburg op Parksplatz Unterer Wöhrd Altes Eissadion

N49.020776 O12.11882

 

Dag 3

Van Landau an der Isar eerst naar Passau gereden. Daar kwam dan toch de keuze voor de tolweg of niet. Voor mij kost een tolvignet voor een week 10 euro maar de camper van A en B is zwaarder en zij moeten per km betalen via een Go-box. De aanschaf van het kastje kost tijd, bovendien komen de kosten op 80 euro voor een enkele reis door het land. Om dat te minimaliseren kiezen we voor de route ten Noorden van de snelweg, die grotendeels langs de Donau voert. Een mooie tocht langs weg 137 naar Linz. We scharrelen met de twee campers door de stad.

Overnacht: wederom via Park4Night vinden we  een plaatsje voor de nacht bij het sportterrein in Ober-Grafendoff.

Gereden 315 km.

 

Dag 4

Van Ober-Grafendorf zitten we vlakbij de oprit naar de tolweg richting Wenen. Die nemen we. Het is een mooie rit met nu de Oostenrijkse bergen als decor.

We passeren gemakkelijk de grens met Hongarije. Aan de grens kopen we voor beide campers een vignet. Kosten per suk 34,50 Euro.  Al rijdend blijkt het Hongaarse land zo plat als een pannekoek en aan weerszijden van de weg strekken de weiden, landbouwgronden en velden vol (verdroogde) zonnebloemen zich uit. Via de gemakkelijk te rijden weg arriveren we eind van de middag in Lajosmizse om te overnachten op een camping met schapen, geiten en fokkerij van Lippizaner paarden.  We vinden er een prima plekje onder de bomen.

Overnacht: https://www.campercontact.com/nl/hongarije/lajosmizse/10032/new-tanyacsarda

Gereden 382 km.

 

Dag 5

Wij blijven staan op dit fijne plekje voor een relaxdagje.

 

Dag 6

Van de camping in Lajosmizse is het een goede 100 km naar de grens met Servië. Ook die grens passeren we gemakkelijk.  Het tolvignet is aan de grens verkrijgbaar. De zogenoemde Autoput (autoweg) bijkt een uitstekende autosnelweg, waarop het ook rustig rijden is. We passeren dus al snel hoofdstad Beograd. Al rijdend zien we een mix van moderne gebouwen en de bekende grijsgauwe woonflats.  Ook het eerste deel van Servië vormt niet een echt interessant decor bij deze rit. Het land is vlak en heeft niet veel campinkjes of camperplaatsen. We moeten de route dus goed plannen.

Overnacht: op Camp Plum. N43.92800 O21.40434. Leuk klein campinkje met goed internet.

 

Dag 7

We rijden verder via Nis richting Bulgarije. Dit deel van de route is leuker; aan weerszijde van de weg zien we bergen. Dan nadert de grens met Bulgarije. Daar neemt men de grensovergang serieus.  Er staat een flink rijtje voertuigen te wachten. A en B kiezen de linkerrij en ik de rechter. Dat bleek niet zo handig, want de afstand tussen twee douanehokjes is niet berekend op twee campers naast elkaar! Ik rij me vast, dus dat betekent wat manoeuvreren.  De douaneman komt er zijn hokje voor uit en controleert dus buiten mijn paspoort en kentekenbewijs. Hij wil ook nog even in de cmper kijken en vraagt beleefd of ik drank of drugs bij me heb. De  elektronische Routepass voor A en B blijkt een ingewikkeld klusje, dat uiteindelijk met hulp van een beambte toch is geklaard.

Ook hier blijkt de weg prima. W rijden verder naar camping Borscht, een klein campinkje met 5 tot 6 plaatsen,  ver in Bosnië niet ver van de snelweg. 

 

Overnacht: https://www.campercontact.com/de/bulgarien/oblast-plowdiw/tsalapitsa/104162/borscht-camping

 

Dag 8

Een fijn campinkje, waar we een dagje was-, lees- en rustdag houden.

 

Dag 9

Het is nog 130 km rijden naar camping https://www.campercontact.com/nl/bulgarije/biser/19541/sakar-hills-camping

Daar ontmoeten we onze medereizigers. Met een aantl van hen gaan we ’s avonds uit eten in een plaatselijk restaurantje.  Kosten: 10 euro voor sla vooraf, hoofdgerecht, cheesecake toe en grote pils om het geheel weg te spoelen.

 

Dag 10, tevens dag 1 van de NKC-reis

De kennismaking gaat verder met een borrel en een barbecue.

 

 

 

 

Met de camper naar Turkije

Jarenlang waren grote reizen de passie van mijn lief en mij. Begrijpelijkwijs stond mijn hoofd er niet naar  om in 2019 zo’n reis te maken, toen Job in dat jaar overleed.

In 2020 en 2021 waren grote reizen in verband met corona niet goed mogelijk. In 2022 bleek een reis naar de Baltische Staten en Sint Petersburg ook niet door te gaan.

Maar dit jaar ga ik samen met mijn broer en schoonzus A en B mee met de camperreis van NKC naar Turkije.

Met 19 campers gaan we op reis door dit voor mij onbekende land. Het uitgebreide reisprogramma brengt ons op boeiende plaatsen, variërende van restanten van Griekse tempels tot de kalkformaties in Cappadocië en van de zonnige zuidkust tot de metropool Istanbul.

Het wordt voor mij de eerste lange reis alleen met onze  Fleurette Migrateur 63 LG. Deze camper is wat smaller dan de meeste halfintegralen en bovendien een automaat. Ik zie de vele kilometers dan ook met vertrouwen tegemoet. 

Van NKC kreeg ik al een goede wegenkaart en een uitgebreide routebeschrijving in Tripplans.  Natuurlijk heb ik nog enige gidsen gekocht, zodat ik nog wat beter weet wat voor moois en interessants ik kan verwachten. 

Onze aanrijroute voert ons door Duitsland,  Oostenrijk, Hongarije en Servie naar Bulgarje, waar de reis op 40 km van de Turkse grens echt begint.

 

De slak staat even stil

"Het is zo stil op Slakopreis", mailde een van onze volgers. Dat klopt en dat heeft een droevige reden. Mijn lief en reismaatje Job heeft in december een gescheurde aorta gehad. Na een spoedoperatie leek hij die levensbedreigende situatie te hebben overleefd. Hij knapte goed op en we maakten in januari al voorzichtige plannen om deze zomer toch weer wat korte campertripjes te kunnen maken. Helaas bleek dit voorjaar dat door de langdurige open-hart-operatie zijn hart is beschadigd, een complicatie die niet kon worden genezen. Job is als gevolg daarvan vorige maand overleden. 

Kortom, sinds het najaar 2018 staat ons 'Slakkenhuis' stil in de stalling en is het dus ook stil op deze site. Toch wil ik het daarbij niet laten. Ik ben op zoek naar wat extra rijlessen, zodat ik zelf met onze camper de weg op durf en ben dan zeker van plan om alleen of met reismaatjes campertripjes te ondernemen. Daar zal ik dan ook weer over schrijven. 

Slakopreis houdt dus niet op te bestaan maar heeft wel even tijd nodig om een nieuw ritme te vinden. 

Wordt vervolgd.