Whiskystreek

21 en 22 juni

Bij Schotland hoort Whisky. We rijden daarvoor met de camper van de omgeving van Inverness oostwaarts naar de Spey-side. Uit deze streek in Schotland komt de helft an de single-malt whisky's vandaan. Dit zijn dus whisky's die in één distilleerderij zijn geproduceerd. 

Elgin

We beginnen ons bezoek aan de Spey-side, de whiskystreek in het Noord-Oosten van  Schotland,  nog redelijk cultureel met een bezoek aan Elgin. 

Vanaf de camping aan de kust bij Lossiemouth, waar we vanwege onze aankomst de dag ervoor na zes uur met de camper voor de slagboom hebben overnacht, vertrekken we vroeg naar de boulevard van dit kustplaatsje met zijn brede zandstrand. Achteraf bezien hadden we ook op het parkeerterrein bij de boulevard  kunnen overnachten, want de gebruikelijke bordjes ‘No overnight camping’ ontbreken hier. Evenals trouwens een goede internetverbinding via ons mobieltje, maar dit terzijde.  

Hiervandaan is het niet ver naar de wat grotere plaats Elgin. Bezienswaardig daar is de – nu tot ruïne vervallen – kathedraal. We wandelen er dwars door het stadje naar toe en bekijken de nog overeind staande voorgevel van wat eens een machtige kerk moet zijn geweest.

Whisky proeven

Na dit culturele intermezzo is ons oog deze twee dagen vooral op whisky gericht. Uit deze streek Speyside komt de helft van de Schotse single malt whisky vandaan. Single malt whisky's zijn whisky's afkomstig van één distilleerderij. In de hele streek zijn wel 50 distilleerderijen. Voor de toeristen is er een heuse Whiskytrail, waarin men 8 distilleerderijen en een kuiperij kan bezoeken. Daaronder zijn de bij whisky-liefhebbers bekende merken Cragganmore, Balvenie, Glenfiddich, The Glenlivet, Glen Moray Single Malt, Aberlour Single Malt en The Macallan. 

We houden het bij vier distilleerderijen en de kuiperij in Craigellachie.  
Natuurlijk vertellen alle rondleidingen in principe hetzelfde verhaal van de mout, het water en de gist en hoe het distillatieproces verloopt. Toch zijn ook alle verhalen weer een beetje verschillend. Door het al dan niet toevoegen van turf aan het vuur, waarboven de gerst wordt verhit geeft iedere distilleerderij zijn eigen smaak aan de daar gestookte whisky. De ene moutpap blijft langer staan dan de andere, het ene gistproces duurt langer dan het andere en ook de in iedere distilleerderij weer net even andere, specifieke vorm van de koperen distilleerketels heeft invloed. Tel daarbij op de rijping in of oude Bourbonvaten, dan wel oude sherryvaten en  iedere distilleerderij komt weer met een anders smakende whisky op de proppen. En allemaal zijn ze trots op hún whisky!

Al nippend en proevend – want dat is in iedere rondleiding inbegrepen – ondervinden we zelf de smaakverschillen in de maltwhisky’s van Glen Grant, Cardhu, Cragganmore en Glenlivet. Zo worden we langzamerhand kenners! 

Kuipers aan het werk in de kuiperij in Craigellachie

Hoezeer de vaten er toen doen, komen we te weten in de kuiperij in Craigellachie. Hier worden niet alleen nieuwe vaten gemaakt, maar ook de in duigen aangevoerde vaten van Amerikaanse Bourbon weer omgevormd tot Schotse whiskyvaten. Gebruikte whiskyvaten komen hier retour en worden door ervaren kuipers geïnspecteerd en gerepareerd, zodat ze nogmaals kunnen worden gebruikt. Alles bij elkaar  een fascinerend gezicht van bijzonder vakmanschap. We horen dat een ervaren kuiper per dag 25 vaten onder handen kan nemen. De mannen krijgen per vat betaald en werken dan ook in een constant tempo door.

Tussen alle whisky door wippen we ook even binnen in de winkel van de koekjesfabriek van Walkers in Aberlour. Hier geen rondleiding maar je kunt wel het hele assortiment Scottish shortbread in al zijn variëteiten kopen. De verleiding van tenminste enige soorten kunnen we niet weerstaan.

We rijden de whiskytrail uiteindelijk af tot in Tormintoul, een bergdorp aan de rand van de Cairngorms. Hier blijven we op het plaatselijke parkeerterrein overnachten en eten er heerlijk in restaurant Clockhouse.

Na alle whisky is het morgen weer tijd voor de natuur in het prachtige National Park Cairngorms.

We hebben deze twee dagen 102 kilometer gereden.

Cairngorm Mountains en Pitlochry

23, 24, 25 juni

Cairngorm Mountains in de regen

Het regent, o, wat regent het . . . .Wat we hebben verwacht en gevreesd, gebeurt op onze tocht door de Cairngorm Mountains, in het midden van Schotland. Plensbuien worden afgewisseld met een hardnekkige fijne motregen, de lucht is grijs en de laaghangende wolken zorgen op de heuveltoppen voor een vochtige mistdeken. Juist met dat weer rijden we een van de mooiste routes van Schotland. 

De weg van Tormintoul naar Pitlochry voert door een prachtig landschap van met donkere heide bedekte, hoge heuvels, afgewisseld met groene dalen. Mensen lijken er amper te wonen, de enige levende zielen die we tegen komen zijn schapen. We hebben de smalle weg bijna alleen voor onszelf. De camper knort en gromt zo nu en dan de hellingen van 14%, 20%  of zelfs 25% omhoog en roetst weer naar beneden, want van haarspeldbochten hebben ze hier nog nooit gehoord. 

Bij mooi weer moet het landschap het ene na het andere fraaie plaatje opleveren; wij zien het vooral met een donkere, vochtige waas. Onderweg stoppen we in Ballater. Ooit was hier het eindstation van de trein. Verder moest niet, vond Koningin Victoria, want dat zou haar rust bij het wat verderop gelegen kasteel Balmoral maar verstoren.

Dit Schostse buitenverblijf van de Engelse Koninklijke familie kunnen we natuurlijk niet zomaar voorbij gaan. Eigenlijk valt het een beetje tegen. Alleen de balzaal is toegankelijk en die staat vooral vol met Koninklijke aandenkens en foto’s. Verder mag je in de tuinen maar die lokken in de regen niet erg.

Pitlochry

We houden halt in Pitlochry, een vakantieplaatsje, midden in Schotland, op het kruispunt van drie wegen en gelegen aan een rivier. Er is een hoofdstraat met restaurants en winkels, een camping en een distilleerderij. En zo houden we weer een lazy Sunday, met een kilo kranten, koffie, een – voor ons als ‘vrienden’ weer gratis – bezoek aan de distilleerderij en een wandeling naar de zalmtrap. Die laatste moet via een aantal bassins zalmen de mogelijkheid geven vanuit de rivier een dam te passeren en toch weer in het hoger gelegen loch te geraken.

In de pub zien we Engeland met voetbal verliezen van Italie. Dat lijkt ons meer te doen dan de Schotten. Die hebben niet zo veel met Engeland en de Engelsen.

Kasteel Blair

Vlakbij Pitlochry ligt kasteel Blair. Dat is het drukst bezochte kasteel van Schotland en dat is niet verwonderlijk. Het weer is weer opgeknapt en we brengen uren door op het enorme landgoed met het vriendelijke , witte kasteel.. Het publiek mag hier in bijna dertig kamers, die vaak prachtig zijn gemeubileerd en vol hangen met allerlei schilderijen. Verder is er ook hier weer een mooie tuin, meer dan twee eeuwen geleden aangelegd door de toenmalige Lord en inmiddels weer in oude stijl hersteld. Die tuinier hobby zijn we vaker tegengekomen; kennelijk hadden de hoge heren daar allemaal tijd voor.

Kasteel Blair

Kasteel Blair

Pitlochry laat zich verder van zijn beste kant zien met een avond met pipermuziek en Schotse zang en dans op het plaatselijke recreatieterrein.. Het is een informeel gebeuren met het publiek op het terras of in de eigen auto’s, die in een halve kring rondom het toneel staan opgesteld. De muziek en het decor van de omliggende heuvels zorgen voor een bijzondere avond in Schotse sfeer.

We hebben naar Pitlochry en naar kasteel Blair en weer terug 154 kilometer gereden. 

Overnachten doen we op Camping Milton of Fonab. Adres: Pitlochry PH16 5NA. De camping ligt 700 meter ten zuiden van het dorp en tegenover de Blair Atholl Distillery

Perth, St Andrews en het koninkrijk Fife

26 en 27 juni

Parkeren in Perth

Onze laatste dagen in Schotland besteden we in het oude koninkrijk Fife. We rijden met de camper van Pitlochry eerst naar Perth. Eigenlijk is het iets ten Noorden van de stad gelegen Stone Palace de belangrijkste bezienswaardigheid, maar we hebben na Blair Castle wel even genoeg kastelen gezien en houden het bij een wandeling door het compacte centrum van deze vroegere hoofdstad van Schotland en ooit belangrijke marktstad. 

We moeten het bezoek helaas bekopen met een bon voor fout parkeren. Bij het parkeerterrein staat weliswaar aangegeven dat het verboden is voor caravans maar wij vinden onszelf met onze camper geen caravan. Bovendien past onze camper  precies tussen de lijntjes van een normale parkeerplaats. Kennelijk heeft de dienstdoende parkeerwachter toch andere normen en regels. Hoewel we de afgelopen weken vaak op dergelijke plaatsjes hebben gestaan, brengt deze bon ons wel aan het twijfelen. Als alle voor caravans ongeschikte parkeerplekken ook voor campers verboden zijn, dan blijven er zo nu en dan weinig parkeermogelijkheden over, vrezen we.

Edit: We hebben een brief geschreven naar het gemeentebestuur van Perth met uitleg van de situatie. Resultaat is dat de parkeerboete is kwijtgescholden en dat we een zeer vriendelijke brief terug kregen, waarin ons werd gevraagd toch vooral Perth bij een volgend bezoek niet over te slaan. 

St. Andrews

Ook in St. Andrews rijden we even vruchteloos rond, totdat we bij de East Sands, voorbij de kathedraal en het kasteel, ten oosten van de stad, een (gratis) parkeerplaats vinden. Over het Coastal Path is het 10 minuten terug lopen naar de stad. 

We bekijken de ruïnes van de kathedraal, waar zelfs een weggetje door heen loopt, en we wandelen naar het oudste college van de Universiteit. 
St. Andrews heeft na Oxford en Cambridge de oudste universiteit van het Verenigd Koninkrijk en in ieder geval de oudste van Schotland. Onder andere Prins William studeerde hier.
De andere trekpleister van St. Andrews is – vooral voor golfers – de eerbiedwaardige golfbaan, de oudste en meest prestigieuze van Schotland. Het spel heet hier te zijn uitgevonden! De toegang tot de baan ligt voor een rij statige huizen. We zien heel wat dure, fraaie auto’s en mannen – meest al op leeftijd – met soms onwaarschijnlijk bruine hoofden met hun golftassen slepen en hun balletjes slaan. In de omgeving rijgen de golfhotels en golfwinkels zich aaneen. Om op de baan te mogen spelen,, moet je overigens wel lid zijn van deze golfclub. 

St. Andrews

Golfbaan St. Andrews

Kustroute Oostkust

Het weer is deze dagen nogal wisselvallig en onder de buien door rijden we vanaf St. Andrews de aantrekkelijke kustroute van het oude koninkrijk Fife. Die voert langs schattige vissersplaatsjes als Crail, Anstruther, Pittenweem en St. Monans met ieder zeer pittoreske haventjes en rijtjes huizen. 
Opvallend zijn de pannendaken en de trap- en klokgeveltjes. Beide komen voort uit de banden, die de streek van oudsher had van Holland. Het hier gewonnen zout werd in vorige eeuwen naar Holland geëxporteerd en de schepen namen op de terugweg dakpannen als ballast mee. Kennelijk inspireerden de Nederlandse gevels de schippers ook om die bouwwijze op hun eigen huizen toe te passen. 

N.B. Herinneringen aan Hollandse zeelieden komen we een paar jaar later ook tegen in Zuid-Noorwegen. 

De met bruine borden aangegeven kustroute voert vanzelf naar de bruggen over de Firth of Forth, ten westen van Edinburgh. De beroemde ijzeren spoorbrug is een voorbeeld van de industriële bouw aan het einde van de 19^eeeuw. Het gevaarte is meer dan 2400 meter lang en komt op heel wat ansichtkaarten voor. Wij passeren in de stromende regen het water over de er naast liggende verkeersbrug. Later bekijken we de brug nog eens goed vanuit South Queensferry.

Bruggen over de Firth of Forth

South Queensferry.

Edinburgh slaan we deze keer over. We zijn er al eens geweest en de stad is ook gemakkelijk met een stedentrip vanuit Nederland te bezoeken.

Morgen rijden we door de Borders naar Leeds om vrienden te bezoeken

Door de Borders naar Leeds en het zuiden

28 juni  t/m 1 juli 

In de stromende regen rijden we vanaf onze overnachtingscamping Lothianbridge, vlakbij Dalkeith aan de A7 rijden we 's morgens richting het Zuiden. We stoppen nog manmoedig in Jedburgh, maar ook die plaats hoe, ziet er onder een grauw wolkendek toch niet zo aantrekkelijk uit.

De laatste dagen van onze vakantie brengen we door bij vrienden in Leeds.

Daarvandaan vertrekken we zondag juli 's morgens vroeg naar Dover. Met een stop onderweg doen we over dat traject 5,5 uur. De boot brengt ons ons weer naar Duinkerken, waarna we na nog drie uur rijden weer thuis zijn.

Met de caravan (of camper) door Sicilie en Italie

Met caravan (of camper)  door Sicilie

Na onze reis naar Griekenland in 2010  gaan we in 2011 net de caravan naar Sicilie en Napels.
We rijden half mei onze combinatie (Citroen C5 met Eiffelland 465) naar Livorno in Italie. Daarvandaan brengt de ferry ons naar Palermo op Sicilie. 

Maar natuurlijk kun je deze reis ook met een camper maken. We hebben inmiddels overal in het verslag zoveel mogelijk de voor camperaars bereikbare parkeer- en overnachtingsplaatsen toegevoegd.  

In een kleine drie weken rijden we het eiland rond.
Vanaf Messina varen we dan weer over naar de punt van de laars van Italie (Calabrie). We rijden op ons gemak langs de westkant van de laars omhoog naar Napels. In die omgeving bezoeken we onder meer Pompeii en de Amalfikust. Na  een bezoek aan Cinque Terre en een rustpauze bij het Lago Maggiore rijden we weer naar huis. Uit en thuis zijn we  zes weken weg geweest. 

Varen van Livorno naar Palermo (Sicilië) 

Rondreis Sicilië

Terugreis door de laars van Italie

We hopen met dit reisverslag caravanners en camperaars  van nuttige/handige informatie te voorzien over routes, campings, rijafstanden en bezienswaardigheden. Zelf hebben we immers ook veel plezier gehad van de reisverhalen van anderen. Arrividerci!

p.s. de bezienswaardigheden van Sicilië zijn in een notendop weergegeven in dit topic van het caravan-forum.

Lucca en Pisa

Dag 1 t/m 4          14 t/m 17 mei 2011

Tussenstation Toscane

Na twee dagen flink doorrijden met auto en caravan (of met de camper) zitten we 1350 kilometer van huis in Toscane. We overnachten op camping Agriturismo Laga le Tamerici, (ASCI Card camping) tussen Pisa en Livorno. 

De route voerde ons via Antwerpen, Brussel, Namen, Luxemburg, Metz, Strassbourg naar de overkant van de Rijn.

In Duitsland vonden we onze eerste camping ruim 700 kilometer van huis in Lörrach (Drei Länder camping). 

De volgende dag hebben we Basel rechts laten liggen en kwamen Zwitserland binnen via Rheinfelden. Verder via Luzern, Gotthard, Milaan en dan richting Bologna. Bij Parma ri La Spezia en ri Pisa, Livorno. De camping was wat lastig te vinden en de weg erheen vanaf de ss1 ronduit slecht. Het schijnt dat de aan de weg liggende boeren het er niet over eens kunnen worden wie wat zou moeten betalen aan verbetering van de weg!
De camping is een prima uitvalsbasis voor bezoekjes aan Lucca en Pisa.

Lucca

Lucca  is een mooie, sfeervolle, geheel ommuurde stad. Het is er – in ieder geval in deze tijd van het jaar – niet overdreven druk met toeristen. We lopen er rond en laten de sfeer over ons heen komen. 

Terug in Livorna besteden we de rest van de middag om de juiste haven met bootterminal te vinden voor de boot naar Palermo, de volgende dag. 
Dat blijkt nog niet zo eenvoudig, want in tegen stelling tot wat we gewend zijn van boten naar Engeland,nemen de Italianen niet de moeite om de ferries duidelijk aan te geven. Na verschillende keren vragen, hebben we het gevonden: richting Varco Galvani. Na op de Tom-Tom als bestemming Palermo te hebben ingetikt (kortste route met veerboot) kwamen we zonder mankeren op het juiste haventerrein aan de Via Luigi Galvani. 

Pisa

De volgende dag hebben we plezier van dit voorwerk. We hoeven pas rond 8 uur ’s avonds bij de boot te zijn en hebben dus de hele dag de tijd om naar Pisa te gaan. Hier is het veel drukker dan in Lucca.
We parkeren in het zuiden van de stad en lopen door een gezellige winkelstraat naar de burg over de Arno. We pikken nog de markt mee, nog een winkelstraat en staan dan weer op het plein met de bekende scheve toren, de dom en de doopkapel. Alles schittert blinkend wit in de zon. Hier aan toeristen geen gebrek, die zich met velen tegelijk amuseren om de bekende foto te nemen, waarbij zij de toren voor verder vallen behoeden. 

Boot naar Palermo

Na een vroege avondmaaltijd rijden we in drie kwartier van de camping naar het nu voor ons bekende haventerrein voor de boot naar Palermo. Na het nodige wachten, zijn we rond half tien aan boord, samen met nog twee caravans, zeven campers en pakweg twintig personenauto’s. Plaats zat dus, al gaan er natuurlijk ook vrachtauto’s naar de overkant. Om 11.00 uur varen we!

                                                             Verder met Rondreis op eiland Sicilië

Een dag op zee van Livorno naar Palermo

 18 mei.    Dag 5

Cruisebeschrijvingen hebben het altijd over ‘een heerlijke dag op zee’. Wij vinden de boottocht van Livorno naar Palermo vooral saai. Op de boot Zeus Palace is weinig aan te merken. We hebben een keurige 4-persoonshut met twee opgeklapte bovenbedden, dus eigenlijk gewoon een 2-persoonshut. Er is een restaurant en een salon. Gelukkig is het mooi weer, zodat we vele uren buiten kunnen zitten. 

Lezen en luieren tijdens een dag op zee

We lezen wat, eten wat, drinken wat en zo wordt het eindelijk 18.00 uur en meert de boot af in de haven van Palermo. Rond kwart voor zeven rijden we de kade op en dwars door het hectische verkeer met langs schietende auto’s links en rechts en daar nog weer tussen door rijdende scooters.

Het lukt Job alles mis te rijden en een uurtje later staan we met de meeste campers en caravans van de boot bij camping La Playa in Isola delle Femmine, 15 kilometer ten westen van Palermo (ASCI Camping card). 

Voor campers zijn er in Palermo zelf diverse camperplaatsen. 

Qua kosten komen die grosso modo op hetzelfde neer als de camping in Isola delle Femmine. Ze zijn wel dichter bij de stad.

Zie Campercontact no 7892 GPS: N 38.10962,  E 13.34241  Dit is een grote bewaakte parkeerplaats  tussen flatgebouwen, met douche, toilet en wifi op loopafstand van het centrum en op 5 min. lopen naar Catacombes Cappucinni. 20 euro. Vanaf de cp kun je ook gemakkelijk met de bus naar Monreale.  

Een ander mogelijkheid is Campercontact no. 7890 GPS: N 38.14716,  E 13.35304. Deze camperplaats aan de Via Imperatore Federico 116 ligt niet ver van de veerboot. Handig, vooral als je laat in de avond arriveert. Op 900 meter vertrekt lijnbus 101 naar het centrum. De cp kost 15 euro plus eventueel 3 euro voor stroom.  

Palermo, Monreale en Cefalu

Palermo

We zijn met caravan en auto in Sicilie en vanaf de camping in Isola maken we verschillende tochtjes. We gaan een dag naar Palermo; op aanraden van de vriendelijke campingeigenaresse niet per auto maar met het openbaar vervoer. De bus brengt ons vanaf de camping tot bij het stadion in Palermo, een tweede bus (lijn 101) brengt ons midden in de stad. Het is een belevenis op zich.

Erice en tempel van Segesta

21 mei   Dag 8

We staan nog steeds op camping La Playa in Isola, Sicilie. 

Erice

Het weer varieert vandaag tussen bewolkt en druilerig met zo nu en dan een bui. We laten ons niet uit het veld slaan en rijden westwaarts, naar Erice, vlakbij Trapani.
Erice is een hooggelegen, ommuurd, Middeleeuws stadje. Met zonnig weer moet het zeker een feest zijn door de smalle, met keitjes belegde straatjes te lopen.

Het stadje wemelt van de kerken en andere historische gebouwen, in de straatjes afgewisseld met restaurantjes en kleurige winkeltjes met onder meer aardewerk.

In de druilregen is het helaas toch wat grauw. We troosten ons met koffie en de plaatselijke lekkernijen: amandelkoekjes in tal van variëteiten.

Tempel van Segesta

Door het glooiende binnenland met wijngaarden en uitbundig bloeiende bermen rijden we naar de tempel van Segesta. Zo’n anderhalve kilometer hoger ligt ook nog een klein theater. De ooit door de Grieken gebouwde tempel ligt prachtig tussen de heuvels en is meer in tact dan de tempels die we vorig jaar in Griekenland hebben gezien. Ook vanuit het theater heb je een prachtig gezicht op de heuvels in de omgeving.

Over de autoroute zijn we in een uurtje weer terug op de camping. 

Parkeren en overnachten met de camper kan bij Erice

Campercontact no. 7957 GPS: N 38.04048,  E 12.58471 Een mix-parkeerterrein waar je voor 5 euro mag parkeren en overnachten.  Er is een smalle, steile oprit, maar zelfs bussen zien kans die te nemen. De parking ligt op ca. 500 meter van het centrum. In de zomer rijdt er een busje.

Er is nog een mixparking aan de Via S. Giovanni, 15. Campercontact 53556 GPS N 38.03739,  E 12.59012. Je mag er overnachten, maar geen campinggedrag. Van 8-24. uur een euro per uur. 's nachts gratis.

Naar Selinunte en Agrigento en Marsala.

23 t/m 26 mei       Dag 9 t/m 12 

Na regen komt zonneschijn. En andersom

Het weer wil maar niet kloppen met de verwachtingen die we van Sicilië hadden: strakblauwe luchten, groene berghellingen, bloemenpracht en turqoise zee. In plaats daarvan kleuren bedekte wolkenluchten alles met een grauwsluier.

Eigenlijk wilden we zondag vanuit de camping La Playa nog een tochtje maken richting Castellemare, Scopello en San Vito le Copo. Het regent echter en een wandeltocht door een natuurgebied lokt niet. We besluiten de regendag te gebruiken om ons met caravan en al te verplaatsen en vertrekken rond 11.00 uur naar de zuidkust.

Twee uur later rijden we ASCI-camping Kamemi Camping Village in Ribera/Secca Grande op. GPS: 37.437793/13.246513. 
Een merkwaardig Italiaans kamp met vele oude caravans onder schaduwafdakjes en een stenen veld voor passanten, zoals wij. De trots van de camping, het zwembad, wordt nog gereed gemaakt voor het seizoen. 

Dapper maken we ’s middags een tochtje naar Sciacca en naar het bergdorp Caltabelotta. Ze missen beide de gezochte Italiaanse charme op deze grauwe, regenachtige zondagmiddag, waarop niemand zich op straat waagt.

We hebben deze wat matig uitvallende camping gekozen, omdat deze op rijafstand ligt van zowel de opgravingen van Selinunte als het tempeldal van Agrigento, beide hoogtepunten van Sicilië, volgens de gidsen. Achteraf bezien hadden we misschien beter voor twee campings kunnen kiezen: een bij Selinunte en een bij Agrigento. Vanuit Selinunte hadden we dan ook gemakkelijk Marsala kunnen bezoeken. Nu doen we dit alsnog op dag 12 vanuit deze camping bij Secca Grande. 

Tempel van Selinu

Selinunte

We treffen het op onze tocht naar Selinunte: de hemel is blauw, met witte wolken. In ieder geval is het zonnig genoeg om de tempel van Selinunte stralend op de heuvel te zien staan. We lopen er rond en wandelen naar de Acropolis, waar een andere tempel staat. Het hele terrein is enorm groot en heeft zo’n 2500 jaar geleden diverse tempels, huizen en straten omvat.

Bloemen overwoekeren de Cava di Cusa

We rijden ook nog naar het 15 km verder gelegen Cava di Cusa. Tussen de huidige olijfgaarden ligt daar de oude steengroeve, waar de Grieken de enorme stenen en onderdelen van de pilaren voor de tempels uithakten. E liggen stukken voor pilaren die kennelijk al klaar zijn voor transport, evenals delen, die nog verder moesten worden bewerkt. De vroegere bouwplaats ligt nu in een stukje wilde natuur. Er bloeien klaprozen, malva’s, windes, astrantia’s, korenbloemen en nog veel meer. We zouden heel tevreden zijn als onze tuin en zo uitzag!


De volgende dag, de vierde achtereenvolgende dag van bewolkte luchten en buien, stellen we vast dat de stadjes, het landschap, de bezienswaardigheden en de camping er onder het wolkendek saai, grijs, versleten, of dreigend uitzien. Hoe anders wordt dat als de zon doorbreekt. Vergane glorie is ineens schilderachtig en plaatsjes worden levendig en kleurrijk! We beleven vandaag beide invalshoeken.

Mogelijkheid tot overnachten bij Selinunte

Op 10 minuten lopen van de opgravingen vind je de kleine en ook wat vervallen camping Athena   Campercontact 22289  GPS: N 37.59566,  E 12.84134. Overnachting kost 20 euro (inclusief 2 personen en electriciteit). 

Agrigento

We rijden naar Agrigento, naar de vallei der tempels; gezien de grijze lucht gaan de vesten en regenjacks mee. Op het parkeerterrein bij de tempels verlustigen wij ons in ieder geval aan een flink aantal antieke Fiats, die meedoen aan een Topolino-rally. De eerste bui ondergaan we achter een cappuccino.

Daarna zwerven we over het uitgestrekte terrein met ruïnes van verschillende tempels. Vooral de Concordia-tempel is nog goed in tact, maar ook van de Heratempel en de Heraclestempel staan nog vele zuilen overeind. Jammer is dat de tempel van Castor en Pollux in de steigers staat.



Bij de verschillende tempels staan enorme – op klassieke beelden geïnspireerde - beeldhouwwerken van de Pools/Franse beeldhouwer Mitoraj. De prachtige beelden passen wonderlijk goed in het decor van de antieke oudheid. We brengen er geruime tijd door en kunnen uiteindelijk jack en vest zelfs opbergen!

We sluiten de middag af in de stad Agrigento zelf en lopen daar langs de hoofdstraat Via Antena. De lucht is inmiddels blauw met sluierwolken en dat doet het uitzicht in de stad – en ons humeur – goed.

Mogelijkheid tot overnachten in AgrigentoBij Agrigento ligt ACSI-camping Valledeitempli.   Campercontact 25613 GPS: N 37.26955,  E 13.58308. Bus naar de tempels stopt voor de camping. In het seizoen wel duur.  

Er is ook een gratis parkeerplaats aan de haven. Campercontact  46563. GPS: N 37.26232,  E 13.57819.  Daarvandaan is het 10 minuten fietsen naar de vallei met de tempels.  

Marsala 

De vierde dag op de camping in Secca Grande (woensdag 25 mei) begint de dag zowaar weer met een blauwe lucht. We besluiten alsnog naar Marsala te rijden. Het is een tocht van een kleine 100 kilometer, waar we anderhalf uur over doen. 

We gaan eerst naar de zoutpannen Mulina Salina Inferna aan de Contrada Ettore Inferna, zo’n 7 kilometer ten noorden van Marsala, richting Trapani. 

Overnachtingsmogelijkheid in Trapani

Met de camper zouden we hier al eerder langs zijn gekomen tijdens onze rit vanaf de camping La Playa bij Palermo.  

In Trapani zijn twee overnachtingsmogelijkheden.Campercontact 7990, een mixparking aan de Via Ilio. GPS: N 38.01508,  E 12.52330. Kosten 10 euro.  Of  voor 20 euro een camperplaats bij een hotel. Campercontact 7989  GPS: N 37.98296,  E 12.53142 

Overnachtingsmogelijkheid bij Marsala 

Dat kan voor 5 euro in de buurt van de zoutpannen op een mixparking. Campercontact 7969 GPS: N 37.86237,  E 12.48495  of op Campercontact 7970 GPS: N 37.85647,  E 12.47776 . Er is bij Marsala ook een camping Lilybeo Village . campercontact. no. 25155. GPS: N 37.74785,  E 12.49608. 

Zoutpannen

 Het is er zonnig en winderig en de windmolens, waarin vroeger het zout werd gemalen, steken scherp af tegen de blauwe lucht. Zo willen we het zien!

 Het eilandje Mozia, hoewel aangeprezen in onze gids, laten we zitten. De entree van 9 euro voor het eilandje plus nog eens 5 euro voor het boottochtje er naar toe, vinden we best veel.

In plaats daarvan rijden we langs zee naar Marsala. In het Archeologisch Museum aldaar bekijken we een 2300 jaar oud opgevist wrak van een galeischip. Onvoorstelbaar wat men toen al kon bouwen! Marsala zelf heeft een aardig historisch centrum met een dom, een gemeentehuis met loggia’s en diverse palazzo’s.

Gemeentehuis Marsala

Het wijnhuis Florian, uitvinder van de Marsalawijn, kunnen we helaas niet vinden. We behelpen ons met een in een plaatselijke supermarkt gekochte fles Marsala.

Op de terugweg krijgen we alsnog onze dagelijkse bui. En wat voor één. Bij Mazaro blijkt de weg de regenval niet of nauwelijks aan te kunnen. In file rijden we tot de wielassen door het water; het lijkt een riviertje, maar het is de weg! Tot onze opluchting geeft de motor geen krimp en rijden we na een paar honderd meter weer min of meer op het droge. Terug op de camping proberen we de Marsala, die naar onze smaak als twee druppels drank op sherry lijkt. We voelen ons twintig jaar terug in de tijd.

Villa del Casale en Caltagirone

26 en 27 mei  Dag 13 en 14 

Na het ontbijt verkassen we met auto en caravan van de ASCI-camping Kamemi Camping Village in Ribera/Secca Grande naar camping Due Roches in Falconara, een tocht van zo’n 100 kilometer over de SS 115. 

De rit voert vooral door tuinbouwgebied. Overal zien we plastic huiven met luchtgaten over de gewassen staan. Ook de wijnranken zijn afgedekt met een soort schaduwdoek. Hier op Sicilie moeten de boeren hun gewassen beschermen tegen te veel zon! 

Ook onze rit verloopt in de zon en we denken de middag door te brengen op het strand en een was te doen. Een flinke misrekening: die was doen lukt nog wel maar daarna trekt de lucht dreigend dicht. We eindigen met onze natte was aan rekjes en lijntjes in het interieur van de caravan, terwijl er een complete wolkbreuk los barst.

We doen boodschappen in Gela, zo’n 20 kilometer verder, want in de omgeving van de camping is niets. Er wonen wel wat mensen, her en der zelfs prachtig met uitzicht op zee, maar infrastructuur van winkels en restaurantjes is er niet. Wat er is, ziet er (waarschijnlijk door gebrek aan klandizie) oud en verwaarloosd uit.

De camping Due Roches is net als de vorige een typisch Italiaanse toestand. De vele vaste gasten hebben aan hun oude caravans allerlei tentjes en kotjes gebouwd en het geheel overhuifd met schaduwdoeken of enorme tenten, een rommeltje dus. Als passanten sta je op een half verhard stukje, met niet veel schaduw. Maar die hebben we ook niet nodig. De vriendelijke, jonge eigenaar staat ons enthousiast in zijn beste Engels te woord. De camping heeft een eigen strand, dat er op de foto’s in de zomer ook heel gezellig uit ziet, maar nu nog wel een schoonmaak- en opknapbeurt kan gebruiken.

Villa del Casale

We kozen deze camping, omdat we naar de Villa del Casale bij Piazza Armerina willen. In de buurt van Piazza Armerina hebben we geen camping gevonden.

Camperaars kunnen wel in Piazza Armerina en de omgeving terecht. 

Voor het bezoek aan de villa kun je met de camper parkeren op de camperplaats op 400 meter van de villa. Campercontact no.7839 GPS N 37.36805,  E 14.33421. Let op: je mag hier niet overnachten. Wel kun je er water laden en lossen en toilet legen. 

Overnachten zou kunnen bij diverse Agriturismo's in de buurt. Op 3 kilometer afstand van het dorp ligt  Agriturismo Savoca aan de Contrada Polleri 13 [SP16], een restaurant. Campercontact 7841 GPS: N 37.36399,  E 14.39507 .  Zie verder Campercontact no 12896  GPS: N 37.29051,  E 14.38721 en Campercontact 22875  GPS: N 37.30150,  E 14.39604 . 

Villa del Casala is een Romeinse villa, die van een belangrijk heer is geweest. Het enorm uitgebreide bouwsel telt verschillende verdiepingen, die met de berg mee lopen. Wereldberoemd (inmiddels UNESCO-erfgoed) zijn de vele mozaïek-vloeren. En dan echt vele: de villa telde 60 vertrekken en die hebben allemaal ingelegde vloeren; sommige met geometrische patronen maar andere met fantastisch uitgewerkte voorstellingen van schepen, jachttaferelen en vele wilde dieren. We zagen onder meer olifanten, leeuwen en tijgers uitgebeeld. Hoogtepunt zijn de sportende meisjes in bikini.

De villa wordt ten tijde van ons bezoek gerestaureerd, waardoor een deel is afgesloten voor het publiek. Vanwege de bouwwerkzaamheden moet je in een gedeelte ook een helm op. Als de helmen op zijn, wordt de toegang afgesloten en moet je wachten tot een volgende helmenronde. 

Al met al is het bezoek zeer de moeite waard. Het is in deze periode duidelijk schoolreisjesseizoen: net als in Agrigento zien we ook hier busladingen vol scholieren van allerlei leeftijden. De groepen zijn vaak herkenbaar aan hun gekleurde petjes.

Caltagirone

Na de Villa rijden we naar Caltagirone, het centrum van de keramiekkunst op Sicilie. In de straten zitten talloze keramiekwinkels, soms met de ter plekke gemaakte producten. We zien veel schalen, borden en potten, maar ook figuren voor kerststallen.

We laten alle verlokkingen aan ons voorbij gaan. Wel beklimmen we de enorme, uit 1608 daterende  trap Santa Maria del Monte, midden in het stadje, waarvan alle  142 treden zijn bekleed met verschillende tegeltjes. Een mooi gezicht, zeker omdat de trap nu ook nog is aangekleed met potten met buxus en potten met geraniums.

Vanuit Caltagirone rijden we weer terug naar onze caravan op camping Due Roches in Falconara, dwars door het groene binnenland. Het is er heuvelachtig, glooiend en vriendelijk en voor een groot deel in cultuur gebracht. 

Voor camperaars is er in Caltagirone een camperplaats op 500 meter afstand van het centrum aan de Via Circonvallazione. Campercontact 7798. GPS: N 37.23953,  E 14.50726.  Je kunt er voor een paar euro parkeren en (gratis) overnachten. De reviews zijn niet best; dus zelf even kijken. 

We besluiten de dag met een restaurantbezoek, niet ver van de camping; het is één van de weinige open restaurants, die we hier in de omgeving zien.